Budzimy się jako Faith w więziennej celi. Ostatni dzień odsiadki. Wychodzimy przed blok więzienny i nie przechodzimy przez wyznaczoną dla nas bramę, ale podchodzimy do mniejszych drzwi, z których wyłania się nasz nowy kompan. Krótki dialog wieńczy delikatna przebieżka za „duchem”, która nie wymaga specjalnych wskazówek.

Kolejnym etapem jest dotarcie do budynku Oriona, w którym czekać będzie Ikar – prowadzi do niego filar zawieszoną pomiędzy budynkami linką, co pozwoli Faith na „przelecenie” nad ulicą. Poruszamy się po znacznikach symbolizujących dany przycisk. Po spotkaniu z towarzyszem czeka nas jeszcze drobny samouczek związany z walką. Później znikają symbole przycisków, które były darmowymi podpowiedziami.

Na naszej następnej trasie znajduje się newralgiczne miejsce, które pokazane jest na poniższym screenshocie. Należy nie zwracać uwagę na barierkę, lecz wybić się z nich i ponownie wyskoczyć, by przebiec po ścianie. Dalej poruszamy się pod rurami ciepłowniczymi i wybijając się z poręczy przeskakujemy przez okno – w środku czeka nas walka z dwoma przeciwnikami.

Etap w środku jest dość liniowy. Sprowadza się do kontynuowania podróży wzdłuż rozstawionego rusztowania. Po dotarciu do pierwszego otwartego pomieszczenia kierujemy się na skrzynie, a później prosto – aż do oponenta. Po drodze czekają nas jeszcze dwie walki; wchodzimy schodami na wyższą kondygnację, gdzie zmierzymy się z dwoma oponentami na raz. Następnie kierujemy się w stronę barierek.

Wybijamy się na stercie paneli, by dostać się na wyższą kondygnację rusztowań. Na końcu przeskakujemy na zwisający ładunek – pomost pomiędzy dwoma częściami piętra. Tam czeka na nas krótki przerywnik filmowy i wracamy do punktu wyjścia – przebiegamy przez ten sam etap. Docierając do miejsca, w którym poprzednio czekał na nas przeciwnik, biegniemy na sam koniec. Następnie przez kompletnie białe pomieszczenie, a finalnie przeskakujemy na kolejne rusztowanie prosto do znacznika – szybu windy.

Musimy przenieść się do centrum tranzytowego Zefir. Ześlizgujemy się na niższy poziom, przebiegamy przez drobne ogrodzenie i dalej wzdłuż ściany. Pokonujemy kilka ogrodzeń (które są otwarte) i wybijamy się na, zwisające powyżej, metalowe pręty. Kiedy dotrzemy do wąskiego korytarza z pomarańczowymi malowaniami – jesteśmy w domu.