Słów kilka o Michaelu, Trevorze i Franklinie - bohaterach GTA V

Najbardziej blado wypada tutaj właśnie Franklin. Niespełna dwudziestoletni (random fact: to najmłodsza kierowana postać w historii cyklu) „ziomal z dzielni”, dopiero raczkujący w temacie napadów na banki i ogólnie pojętej przestępczości zorganizowanej. Kiedy oglądamy scenki przerywnikowe z jego udziałem, słuchamy dialogów i bujamy się z Lamarem – kumplem od serca – po osiedlu, gdy na boomboxie od podtrzymującej ścianę grupy Ballasów słychać rap z lat 90. ubiegłego stulecia, to można poczuć się w jak w kultowym San Andreas z 2004 roku. Na szczęście w odróżnieniu od CJ-a, Franklin ma swoje zdanie oraz kilka indywidualnych cech uwypuklających charakter. Jednak trudno przebić się na pierwszy plan, kiedy konkurencja w roli dwójki pozostałych bohaterów jest tak silna. Niemniej jednak zabieg twórców polegający na zaprezentowaniu przez troje protagonistów kompletnie różnych klimatów poszczególnych części Los Santos i hrabstwa Blaine wypadł celująco.



Również wszystkie trzy zakończenia doskonale podsumowują stosunek do Franklina, który zdążył wypracować na przestrzeni wielogodzinnej kampanii. Niech nie będzie zaskoczeniem, kiedy powiem, że ostatnie zadanie oferuje wybór w doborze finału, jaki chcemy oglądać: czy to zabijemy Trevora, czy Michaela, czy może zostaniemy neutralni i obu pozostawimy przy życiu. Zabijając jednocześnie wszystkich przeciwników naszej trójki. Tak czy owak, potwierdza tylko wszystko to, co zdążyliśmy zaobserwować w scenkach przerywnikowych na przestrzeni całej gry. Trevor krzyczał w niebogłosy i wyzywał od Judaszów, zaś Mike stawiał na emocje i więzi potęgowane poprzez wspólne skoki na cenne miejsca.