Daedalic Entertainment pod gradobiciem pytań - wywiad

MiastoGier: Czy proces powstawania gry zawsze wygląda tak samo? Mam na myśli, jak to było np. tworzyć Goodbye Deponia?

Gunnar: Ja mogę wypowiedzieć się na temat powstawania grafiki. Wszystko idzie wedle wcześniej ustalonych struktur, które zawsze wykorzystujemy tworząc gry przygodowe 2D. A przynajmniej staramy się przestrzegać tych podstawowych punktów postępowania, choć czasem proces ulega lekkim zmianom, szczególnie w grach tworzonych przez „Poki”, w których ciągle coś jest modyfikowane… Teksty i zagadki polerowane są cały czas, co oznacza, że trzeba na przykład opracować nową animację tła, która była już całkowicie gotowa. Czasem tego nie da się uniknąć, ale w większości przypadków mamy do czynienia z realnym postępem – wówczas warto poświęcić dodatkowy czas.

Kiedy projekt jest wreszcie skończony, spotykamy się, dzielimy doświadczeniami i określamy co jeszcze dałoby się poprawić – dotyczy to zarówno gry, jak i samego procesu kreowania.


MiastoGier: Czy przeważnie wszystko idzie tak, jak powinno?

Gunnar: Zawsze są jakieś pomniejsze komplikacje przy takich produkcjach. Najczęściej problemy stwarzają ciasne terminy, ale, jak wspomniałem, również fakt, że ciągle coś tworzymy, co sprawia, że musimy wiele elementów przerabiać i zmieniać. Czasami pod koniec produkcji, dzięki dokładnemu testowaniu, zauważamy coś, co nie działa tak, jak powinno. Oczywiście zawsze są sposoby na to, aby już na początku wyeliminować potencjalne niedociągnięcia, np. stosując sprawdzone rozwiązania, ale komplikacji nigdy nie da się uniknąć. W ogólnym rozrachunku radzimy sobie całkiem nieźle.


MiastoGier: Premiera ostatniej Deponii wciąż jest planowana na jesień?

Gunnar: Tak, to wciąż nasz cel.


MiastoGier: Jak zamierzacie zaskoczyć graczy tym razem?

Gunnar: Oczywiście nie mogę zdradzić szczegółów, ale będzie kilka niespodzianek. Wystarczy, że wspomnę, iż osoby, którym nie podobało się postępowanie Rufusa w dwóch poprzednich częściach będą mocno zdziwione. Rufus dopiero się rozkręcał. Tyle mogę zdradzić!