Cyberpunk 2077 (PC)

W Wiedźminie pokazali klasę w tej kwestii. W Cyberpunku też nie zawiodą.

Gry wzbudzające całą barwę emocji pozostawały jeszcze długo w mojej pamięci - ba, nawet się z niej nie ulatniają. Liczę, że naprawdę włożą w to serce.

Gry działające na emocje jak najbardziej zawsze są dla mnie mile widziane. Oby to nie były tylko puste zapowiedzi.

I bardzo na te emocje liczę.
Krwawy Baron to dobry przykład. Mass Effect również pełne było takich emocjonalnych sytuacji i wyborów, które powodowały, że zawieszałem się nad kółkiem wyborów nie wiedząc jak sobie z tym poradzić, by móc spojrzeć potem w lustro (takie było również samo zakończenie).

Fakt w sumie Wiedźminy i Mass Effecty (nie wiem jak Andromeda - jeszcze nie grałem) potrafiły zagrać na emocjach. Walking Dead też.

Za brak wzmianki o To the Moon w komentarzach na taki temat każdy z Was powinien dostać po ujemnym kudosie ;)

Tu są sami hardkorowi gracze, nikt nie gra w jakieś pikselówki!

Bo To the Moon nie jest sandboxową grą cRPG akcji AAA. Tak samo nikt nie wspomniał o Life is Strange, The Walking Dead czy choćby Valiant Hearts (od Ubisoftu, który robi wszystko źle od czasów po Prince of Persia: The Two Thrones ). Wiele innych również by się znalazło.

O Walking Dead wspomniałem 😝 Ale fakt, że Life is Strange też mocno grało na emocjach. Świetna gra swoją drogą.

A to coś do jedzenia?
Ja już miałem wspominać. Jednak jak emocje rosły, tak na sam koniec czułem rozczarowanie lekkie, dlatego zostawiłem sobie zdanie o LiS. Choć prawda, że w środku gry jest mnóstwo rzeczy, które przyprawiają o opad szczęki.