RetroStrefa - Gorky 17

Czasem jednak – a nawet często – stoczymy szereg potyczek z różnej maści mutantami i bestiami. Te odbędziemy już na osobnej „arenie”, w trybie turowym. Nie ma tu, w gruncie rzeczy, żadnych szczególnych innowacji względem rozwiązań w innych grach komputerowych tego typu: na stosunkowo niewielkiej mapce rozmieszczeni zostają zarówno nasi podopieczni, jak i wszelakiego rodzaju adwersarze. No i teraz, kolejno tura, po turze, będziemy się z nimi pojedynkować, zmierzając do ich unicestwienia. W tym celu, zostaniemy, rzecz jasna, zmuszeni do odpowiedniego przemieszczania się po mapie, należytego wykorzystywania broni – z uwzględnieniem jej cech, walorów, atutów i zasięgu - i stosownego wykorzystywania przygotowanego terenu bitwy. Czasem bowiem pojawią się na nim np. beczki, które będziemy mogli wysadzać, co zada obrażenia pobliskim oponentom. Wprawdzie jest to wszystko ujęte raczej klasycznie, ale przygotowane starcia stoją na wysokim poziomie i dostarczają masy frajdy!



Wspominałem jeszcze o elementach cRPG. Te przejawiają się w dwóch dziedzinach. Przede wszystkim, jak już pisałem, podczas zabawy przyjdzie nam zebrać sporą ilość ekwipunku, poprowadzimy rozmowy, czy w końcu – co oczywiste – stosunkowo mocno zagłębimy się w przedstawioną historię. Po drugie, zaś, bohaterowie będą zdobywać kolejne poziomy doświadczenia, dzięki którym wzmocnią swoje cechy – takie jak odporność, siła, szczęście, celność, itp.. To całkiem fajny dodatek, tym bardziej, że kierować będziemy zawsze kilkoma herosami, możemy więc prowadzić ich rozwój w taki sposób, by uzupełniali się nawzajem. Wszystko to sprawdza się należycie, choć nie jest przesadnie rozbudowane.

Kolejnym niewątpliwym atutem gry była jej oprawa wizualna. Zafundowano nam bardzo ładne, dwuwymiarowe scenerie, prezentujące całkowicie zniszczone kompleksy, opuszczone miasta, czy laboratoria - co tworzyło niesamowitą, pociągającą atmosferę. Wyśmienicie w „tło” wkomponowywali się różnoracy bohaterowie. Jak na tamten czas, byli szczegółowo wykonani i w żaden sposób nie odstawali od reszty elementów Gorky 17. Całą tą fantastyczną atmosferę dopełniała bardzo klimatyczna oprawa muzyczna i udźwiękowienie. Narzekać też nie mogliśmy na dubbing – stał na naprawdę wysokim poziomie.



Jeśli więc jakimś cudem uniknęliście kontaktu z tą wyśmienitą, polską produkcją, szczerze zachęcam do nadrobienia zaległości. Jest to tytuł niemal ponadczasowy, z doskonale napisanym scenariuszem i bardzo fajnymi rozwiązaniami. Całość potrafi autentycznie pochłonąć na wiele godzin i nawet teraz dostarczyć niemało przyjemności. Co ciekawe, jeszcze w tym roku ma zostać wydana kontynuacja Gorky 17, pt. Gorky 21 (wprawdzie wcześniej mieliśmy do czynienia z dwoma sequelami Odium, ale były to typowe gry akcji. Gorky 21 będzie natomiast powrotem do korzeni serii). Warto w związku z tym przypomnieć sobie ten świetny, rodzimy twór, chociażby w oczekiwaniu na jego kontynuację! Szczerze polecam!

Już za tydzień kolejny artykuł z serii RetroStrefa. Jak zwykle zachęcamy do podrzucania nam tytułów, którymi chcielibyście abyśmy się zajęli. Nie omieszkamy wziąć ich pod uwagę przy planowaniu.