Historia serii Tomb Raider i postaci Lary Croft - era Core Design

Gdy w 1996 roku pierwsza odsłona cyklu Tomb Raider trafiła na rynek, świat wirtualnej rozrywki przeżył rewolucję. Gra, która wprowadziła graczy w ekscytujący świat archeologicznych odkryć, zagadek logicznych i nieustraszonej bohaterki Lary Croft, szybko stała się ikoną popkultury. Nie z uwagi na tematykę, w której się obracała, ale ze względu na sposób w jaki to robiła - wykorzystując grafikę 3D oraz maksymalnie charakterystyczną bohaterkę.

Tomb Raider, stworzony przez brytyjskie studio Core Design, debiutował na PlayStation w roku 1996. Produkcja zdobyła ogromne uznanie za pionierską w tamtym okresie trójwymiarową grafikę. Nie tylko to przyczyniło się jednak do jej wielkiego sukcesu. Odpowiadał za niego również innowacyjny sposób prowadzenia rozgrywki. Gracze po raz pierwszy mogli brać udział w całkowicie trójwymiarowej przygodzie i badać lokacje w dowolny sposób, jednocześnie biorąc udział w przygodach archeolożki poszukującej starożytne artefakty w najbardziej egzotycznych zakątkach świata.

Lara Croft, bohaterka serii, błyskawicznie stała się ikoną. Z charakterystycznym wyglądem, wdziękiem i zdolnościami do walki, panna Croft przyciągała uwagę graczy na całym świecie. Jej osobowość, odważnej i niezależnej kobiety, była odskocznią od typowych męskich protagonistów w grach publikowanych w tamtych czasach.

Lara, co nie ulega wątpliwości, była mocno przerysowana pod względem wyglądu, ale to prawdopodobnie dzięki temu zaistniała. Stała się popularna do tego stopnia, że każda kolejna produkcja z nią miała ambasadorkę; modelkę, która pomagała w jej globalnej promocji na szczycie z samą Rhoną Mitrą. Lara Croft była symbolem seksu, piękna, silnych  i niezależnych kobiet.

Dzięki imponującej grafice, wciągającej fabule i rewelacyjnej rozgrywce, Tomb Raider stał się jednym z najlepiej sprzedających się tytułów na PlayStation. Seria szybko zyskała popularność i wyznaczyła nowe standardy dla przygodowych gier akcji. Eksploracja, łamigłówki, stosunkowo zawiłe poziomy, a także niemalże milimetrowa dokładność poruszania się (skoki, przewroty, tak zwane czasówki) wymagały umiejętności. Tytuł ten nie należał do łatwych, a przez to dawał ogromną satysfakcję. Najpewniej właśnie dzięki temu stał się tak popularny i lubiany.