Uzupełnieniem klasycznego wymachiwania rurami, kluczami francuskimi, mieczami itd. jest wykorzystywania do naszych potrzeb środowiska. W Dead Island 2 możemy sprytnie spożytkować otoczenie, aby zyskać przewagę. Może to być np. przewód elektryczny, który się zerwał akurat nad basenem. Może to być wybuchająca beczka, tudzież kanister z benzyną, która po podpaleniu stworzy barierę utrudniającą umarlakom pochód w naszym kierunku. Ogólnie często musimy wykorzystywać to, co znajdziemy dookoła, aby przetrwać oraz móc iść dalej. Chodzi tu np. o gaszenie pożarów z wykorzystaniem hydrantów, tudzież wyłączanie bezpieczników, które zasilają walające się dookoła przewody.

Przeciwników w grze jest sporo i – bez zaskoczenia – trzeba stosować wobec nich różne taktyki walki. Zwykłe truposze, tzw. człapacze, poruszają się raczej powoli i dość łatwo się ich pozbyć. Nie trzeba się też nimi szczególnie przejmować, jeśli chcemy po prostu dotrzeć z punktu A do punktu B. Łatwo je wyminąć i wymanewrować. Nieco więcej problemów sprawiają np. biegacze, którzy są szybcy i agresywni, o kolejnych pokrakach nie wspominając. W miarę postępów pojawiają się bowiem zombie coraz wytrzymalsze, coraz mocniejsze i coraz skuteczniejsze w walce. Są też takie, które zadają obrażenia dystansowe oraz rozmaici bossowie, tudzież mini-bossowie, do których trzeba się przymierzać tylko z właściwym wyposażeniem. Ogólnie truposzy jest mnóstwo i często atakują w ogromnych grupach. Nie zawsze walka jest wtedy najlepszym rozwiązaniem. Czasem lepiej się oddalić i użyć jakiegoś granatu, lub poszukać miejsca, którego nie przejdą.

Dead Island 2 to gra nastawiona na survival, nie myślcie jednak w kategorii horroru. Deweloperzy nie silili się na tworzenie konkurencji dla Resident Evil, czy Dead Space. To zupełnie inny rodzaj doświadczenia. Jest akcja, jest walka o przetrwanie i są elementy horroru, ale nie są one najważniejsze. Po pewnym czasie przechodzimy do porządku dziennego z truposzami, a ze względu na to, że stajemy się skuteczniejsi w walce z nimi, coraz mniej emocji wywołują u nas kolejne ich ataki. Co w sumie jest dobre, ponieważ opanowanie i spokój są kluczowe do tego, by osiągnąć sukces.

Jeśli chodzi o sprawy czysto techniczne, czyli oprawę wizualną, Dead Island 2 na pewno nie jest jakimś technicznym majstersztykiem, ale z drugiej strony prezentuje się naprawdę dobrze. Animacje postaci są płynne, system rozczłonkowywania umarlaków sprawia, że każde starcie jest krwawe i unikatowe, a do tego dochodzi bardzo pieczołowicie odwzorowane otoczenie oraz solidnie wyreżyserowane scenki przerywnikowe. Jedyne do czego mógłbym się przyczepić, to nieco drętwa mimika twarzy postaci, gdy z nimi rozmawiamy. Trąci nieco padem, ale nie ma też tragedii. Nieźle wykonano też udźwiękowienie, czyli muzykę, efekty specjalne, czy dialogi. Efekty szczególnie mocno docenicie grając na porządnym zestawie głośników i w klimatycznie oświetlonym pomieszczeniu.

Na potrzeby recenzji grałem na PlayStation 5, a do konsoli podłączyłem monitor firmy iiyama, GB2790QSU-B1. Dotarł on do nas w ramach współpracy pomiędzy Plaion Polska, a iiyama, nawiązanej ze względu na premierę gry. Przyznać muszę, że zabawa na tym właśnie monitorze była prawdziwą przyjemnością. Ekran IPS o niskim opóźnieniu, świetne odwzorowanie kolorów, niesamowita częstotliwość odświeżania (do 240 Hz) i wsparcie dla technologii HDR sprawiły, że Dead Island 2 wyglądało niczego sobie. Na plus trzeba zaliczyć też rozdzielczość 1440p, którą w zeszłym roku wprowadzono oficjalnie do PlayStation 5. Stanowi ona świetny kompromis, jeśli nie przemawia do Was 1080p, a jednocześnie nie chcecie wydawać pieniędzy na monitor 4K. Więcej informacji na temat konstrukcji iiyamy będziemy mieć dla Was niebawem, przygotowujemy bowiem dedykowaną jej recenzję.

Wracając do Dead Island 2, jestem bardzo pozytywnie zaskoczony tym, co udało się przygotować studiu Dambuster. Ich dzieło to solidna kontynuacja pierwowzoru sprzed lat. Mimo że walka jest nieco schematyczna, rozgrywka sprawia mnóstwo przyjemności. Dobrze zaprojektowane mapy, nieźle poprowadzony scenariusz oraz ciągła akcja sprawiają, że niełatwo się oderwać, a jeśli dodatkowo macie z kim zagrać i zdecydujecie się na tryb współpracy (którego niestety przedpremierowo nie sprawdziłem), to efektem ubocznym może być uzależnienie. Ostrzegam, bo detox może być bolesny!