Od momentu, gdy zacząłem w Atomic Heart grać, otrzymało ono kilka aktualizacji i mimo że zabawa jest względnie pozbawiona błędów, nadal takowe się zdarzają. Można okazyjnie gdzieś utknąć, czasem widzimy na ekranie też jakieś glitche, ale – nie licząc jednego razu – nie natrafiłem na nic, co sprawiło, że musiałem wczytać ostatni zapis. Gra się nie zawiesza i działa bardzo płynnie, a przy okazji prezentuje się wyśmienicie. Jako że mówimy tutaj o debiutanckim dziele Mundfish, nie sposób tego nie podkreślić. Widać, że osoby odpowiedzialne za technikalia to specjaliści w swoim fachu. Nie do końca pochwalić można natomiast osoby, które przygotowały samouczki. Są mało przejrzyste i czasem niełatwo je zrozumieć. Wiele aspektów produkcji trzeba zrozumieć na własną rękę.

Atomic Heart działa na silniku Unreal Engine 4. Grafika okazyjnie potrafi być nieco słabsza – gdy np. robimy przelot ponad obszarem działania – ale ogólnie jest wyśmienita. Tekstury są wysokiej jakości, modele szczegółowe, a efekty sugestywne. Poszczególne elementy spinają się też w naprawdę unikatową całość. Nieważne, czy jesteśmy we wnętrzu jakiejś struktury, czy podróżujemy na zewnątrz, wszędzie widać przywiązanie do detali. Pomieszczenia pełne są rozmaitych gratów, a sfera artystyczna jest naprawdę unikatowa. Nie sposób znaleźć grę, która wyglądałaby podobnie do Atomic Heart. Stylistycznie mamy coś na miarę wspomnianego wcześniej BioShocka. Wypada twórców pochwalić.

Udźwiękowienie, podobnie, jak oprawa graficzna, nie wzbudza większych zastrzeżeń. Muzyka jest unikatowa, ale dziwnie pasuje do całości. Efekty specjalne także są należycie nagrane. Nie wszystkim natomiast przypadną do gustu dialogi. Zarówno nasz bohater, jak i napotkane postaci, są charakterystyczni. Protagonista "jedzie" trochę Dukiem Nukem, a jego rękawiczka, Charles, czasem straszne głupoty wygaduje i przywodzi na myśl GLaDOS z Portala. Ja do tego w sumie przywykłem i – jak wspomniałem wcześniej – regularnie chichotałem, słuchając relacji pomiędzy nimi.

Podsumowując zatem, Atomic Heart to bardzo udana gra akcji, w której dostrzec można elementy charakterystyczne dla takich tytułów, jak BioShock, Dishonored czy Dying Light. W żadnym razie nie ma jednak mowy o plagiacie, tudzież kopiowaniu pomysłów. Projekt Mundfish jest grywalny, pomysłowy i ma swoją tożsamość, a przez to bawiłem się przy nim wyśmienicie. Jeśli zdecydujecie się na zakup, sądzę, że również nie będziecie narzekać na marnowanie czasu. Uwzględnijcie tylko to, na jakich grach wzorowali się twórcy. Jeśli one Wam nie pasowały, to prawdopodobnie z Atomic Heart będzie podobnie. Jeśli było wręcz odwrotnie, bierzcie w ciemno!