Teraz informacja, na którą część z was pewnie wyczekuje przez cały tą nudzącą recenzję. W grze jest dostępna opcja multiplayer. Zarówno na sieci lokalnej jak też w Internecie. Na jednej planszy spotyka się jednocześnie 16 osób. Możemy wcielić się w jedną z dostępnych klas. Każda klasa posiada określony zestaw broni i umiejętności (przykładowo snajper ma karabin snajperski, coś tam jeszcze i implant niewidzialności). Możemy zagrać w takich trybach jak klasyczny każdy na każdego, przejęcie flagi, szturm i inne, których nie miałem okazji wypróbować. Plansze szczerze mówiąc są trochę zbyt skomplikowane jak na 16 graczy, ale każdy woli co innego. Ja np. dobrze się bawię jak gram Unreal Turnament 2004 a inni wolą CS’a. Więc jak komuś się gra spodoba to zapewne skorzysta z istniejącej opcji gry wieloosobowej.



Czy Project Snowblind jest dobrą grą? Otóż jest to gra dobra. Ne żadna wyróżniająca się, wspaniała, nieopisana, albo nadzwyczajna. Jest to gra dobra. Szczerze nie żałuje poświęconego jej czasu. Grało mi się przyjemnie i nie narzekałem na większe usterki. Chyba na tyle koniec co nie? Nie będę już was męczyć. Jak przeczytaliście wszystko to naprawdę dziękuje. Doceniam to. A teraz na razie. Idę łapać za kolejną gorącą gierkę. Mam nadzieje, że co najmniej tak dobrą jak Project Snowblind.