Powracając do samej prezentacji, po tym jak mieliśmy chwilę na podziwianie kunsztu grafików, prowadzący wykonał, z pozoru samobójczy skok ze szczytu wieżowca w stronę poniższych ulic. Ku naszemu zaskoczeniu, nagle zatrzymał się na czymś w rodzaju szklanego zadaszenia, nie tracąc przy tym ani krzty sił witalnych. Po wylądowaniu rozpoczął przeglądanie pobliskiego otoczenia w celu wykrycia wszystkich potencjalnych wrogów. Było ich kilku, a więc bez przeciągania rozpoczął jednoosobowy szturm na ich pozycje. Przełączył kombinezon w tryb kamuflażu i chwilę później zdjął jednego ze strażników. Następnie podbiegł do kolejnego, wyciągnął spluwę i posłał go do ziemi. Ze względu na brak subtelności, zaalarmował pobliskich bandziorów, którzy z niekłamaną przyjemnością ruszyli w jego stronę. Rozpętało się prawdziwe piekło. Dzięki czemu można było zobaczyć, jak dokładnie przebiegają boje w Crysis 2. Okazało się, że w bardzo podobny sposób, jak to ma miejsce w pierwowzorze. Nadal istotne jest ciągłe zmienianie pozycji ostrzału, korzystanie z zasłon oraz, oczywiście, z funkcji kombinezonu. Walki są bardzo szybkie i wymagające. Przeciwnicy potrafią się grupować i starają się uprzykrzać życie gracza na każdym kroku. Nie ma mowy o owcach idących na rzeź tudzież osłach, które zamiast starać się nas podejść, stoją za zasłoną, okazyjnie wychylając łeb w celu oddania kilku wątpliwej celności strzałów. Bardzo dobrze wyglądała też nawigacja w otoczeniu, przeskakiwanie pomiędzy kolejnymi dachami budynków itd. Najbardziej bajeranckim momentem był natomiast wyrzut jednego z przeciwników poprzez oszkloną powierzchnię swego rodzaju pomostu. Nasz heros podszedł do delikwenta, chwycił go za szyję i po prostu zaserwował mu lot koszący w stronę poniższych chodników. Minęło zaledwie kilka minut, a pierwsza część prezentacji była już za nami.



W drugiej byliśmy na poziomie ulic. Tym razem zamiast „ludzkich” przeciwników nasz bohater walczył z hordami obcych. Najpierw były to jakieś dziwadła z mackami, a w chwilę później do szturmu dołączyły bardziej humanoidalne istoty. One również prezentowały wysoki poziom sztucznej inteligencji i potrafiły działać w większych grupach. Największą odmianą w stosunku do walk z ludźmi jest ich wytrzymałość oraz dzierżona w łapach/mackach/dłoniach (niepotrzebne skreślić) broń, którą – tak na marginesie – możemy podnieść i wykorzystać do własnych celów. Jako że konwencjonalne naboje nie wyrządzały zbyt dużych obrażeń, tak właśnie zdecydował się uczynić grający. Chwycił coś w rodzaju karabinu energetycznego i zaczął ostro pruć w stronę dziwadeł. Te nie pozostawały dłużne ciągle atakując. Scena sprawiła, że do głowy wpadł mi pewien pomysł. Być może deweloperzy zdecydują się opracować w grze tryb survival, w którym hordy kosmicznych dziwadeł szturmują nasze stanowisko. Potencjał ku temu niewątpliwie jest, kwestia tylko tego, czy zostanie wykorzystany.

Reszta dema przebiegała pod znakiem ciągłej wymiany ognia, w trakcie której w oczy rzucił mi się jeden, dość niepokojący fakt. Otóż Crysis 2 w wersji dla Xboksa nie dysponuje zbyt rozbudowanym modelem fizyki. Jest on pod wieloma względami uproszczony, przez co środowisko jest sterylne. Niewiele elementów da się zniszczyć lub przesunąć, co natomiast było czymś w rodzaju wizytówki poprzednika. Fragmenty gruzu odpadające z murków tudzież pękające szyby to nieco zbyt mało, jak na produkt takiego kalibru. Oby tylko wersja dedykowana komputerom osobistym oferowała konkretniejszą destrukcję. Jeśli tak nie będzie, poczuję się zawiedziony.

Prezentacja trwała mniej więcej 20 minut i wywołała pozytywne, choć nie w pełni satysfakcjonujące wrażenie. Należy jednak pamiętać, że do premiery pozostało jeszcze sporo czasu. Jeśli nastąpi ona jesienią bieżącego roku, producent ma jeszcze około 5 miesięcy na doszlifowanie detali, a jak wiadomo, diabeł tkwi w szczegółach.