Crytek to studio, które tworząc gry bardzo dużo czasu poświęca na ich dopieszczenie pod względem technicznym. Wystarczy bowiem wspomnieć, że ich debiut – strzelanka Far Cry – był szpilą, która przez wiele lat wyznaczała standardy graficzne i służyła do testowania możliwości komputerów. Później przyszedł czas na Crysis, któremu ponownie udało się sprowadzić do parteru praktycznie każdy, nawet najmocniejszy zestaw komputerowy, a dosłownie wczoraj w sklepach pojawił się Crysis 2, który choć nie stanowi już tak dużego skoku jakościowego, jak w przypadku Far Cry czy swojego pierwowzoru, nadal jest jedną z najlepiej wyglądających gier i nie szybko znajdzie się konkurent, potrafiący mu ten tytuł odebrać. Na szczęście tym razem Crytek nie skupił się głównie na grafice, a w związku z tym, sporo czasu poświęcono też doszlifowaniu grywalności, intrygującej fabule i kilku innym elementom, tak istotnym w każdej szanującej się produkcji z kategorii AAA.
Głównym bohaterem Crysis 2 jest żołnierz pseudonimie Alcatraz. Jest on członkiem oddziału, którego zadaniem jest dotarcie do Nowego Jorku i nawiązanie kontaktu z pewnym naukowcem, mogącym posiadać lek na szerzącą się w metropolii zarazę. Podróż zostaje brutalnie przerwana za sprawą ataku jakiejś dziwnej maszyny latającej. Wszyscy członkowie oddziału giną, a przeżywa tylko Alcatraz. Na ratunek przychodzi mu bowiem super żołnierz znany z poprzednich odsłon serii Crysis – niejaki Prorok. Facet jest już nieco wymordowany walkami z obcymi, jego ciało jest też skażone wirusem. W związku z czym nie jest w stanie dalej mordować najeźdźców. Zadanie to zrzuca na nasze barki, a chwilę później strzela sobie w łeb. Od tego momentu musimy postarać się wykonać misję Proroka, uratować ludzkość przed inwazją i jednocześnie nie dać się zatłuc. Czy to nieznanemu, acz niebywale groźnemu wirusowi, czy też biegającym wszędzie dookoła żołnierzom paramilitarnej organizacji C.E.L.L., czy obcym, potrafiącym w przeciągu dosłownie kilku minut ukatrupić cały pluton. Fabuła jest całkiem w porządku, rozwija się w odpowiednim tempie, a sposób prezentacji kolejnych faktów przykuwa uwagę. Kampania dla jednego gracza wystarcza mniej więcej na 9 godzin zabawy, co przy dzisiejszych standardach jest wynikiem całkiem niezłym. Wszak pogracie singlowo ponad dwukrotnie dłużej niż w przypadku takiego Call of Duty: Black Ops, co już samo w sobie jest reklamą.
Główne skrzypce w Crysis 2 odgrywa nowa wersja Nano Kombinezonu, który po raz pierwszy pojawił się w „jedynce”. Kombinezon jest skonstruowany tak, że jego struktura ulega zmianie w zależności od aktualnej potrzeby taktycznej. Kiedy włączymy ukrywanie, stajemy się praktycznie niewidzialni dla oponenta. Możemy wtedy niepostrzeżenie wkroczyć do bazy wroga i po cichu eliminować kolejnych strażników. Drugi sposób funkcjonowania kombinezonu poprawia naszą szybkość, zręczność i siłę. Po jego aktywowaniu biegamy niczym błyskawica, skaczemy nawet na wysokość pierwszego piętra, a gdy zajdzie taka potrzeba możemy przy pomocy siły własnych mięśni wyrwać jakiś przedmiot i cisnąć nim w stronę oponentów. Ostatni tryb działania wdzianka czyni z nas niejako Robocopa. Łuski skafandra twardnieją i ustawiają się tak, że żadna kula nie jest nam groźna. Możemy szturmować pozycje nieprzyjaciół na tzw. krzywy ryj i nie przejmować się zbytnio ostrzałem. No przynajmniej póki energia skafandra nie spadnie do zera, wówczas sprawy się odrobinę komplikują.
Każdy sposób działania naszego pancerza pochłania energię zgromadzoną w jego akumulatorach. Dla przykładu, w trybie skradania się, kiedy jesteśmy niewidzialni, wszelkie ruchy sprawiają, że poziom energii dość szybko chyli się ku zeru, to natomiast może spowodować, że ni stąd, ni zowąd stracimy kamuflaż i staniemy się widzialnymi w samym środku obozu nieprzyjaciela. W przypadku niskiego poziomu energii nie możemy też włączyć grubszego pancerza, a to natomiast sprawia, że stajemy się wrażliwsi na kule. Skafander, choć daje potężną przewagę na polu bitwy, jest tylko jednym z narzędzi, mogących poprowadzić gracza do zwycięstwa. Nieumiejętne z niego korzystanie bardzo szybko prowadzi do porażki. W Crysis 2 istotna jest taktyka walki, stosowanie różnych strategii i właściwych dróg ataku.
) i ~35FPS powinno być.
Szczerze, w całej grze są tylko dwa typy naprawde niebezpiecznych cepidów. Pierwszy to ulepszona wersja łowcy posiadajaca pole siłowe (coś ala plazmowe wyładowania pokrywające jego ciało), tych kolesi zdecydowanie powinno się zachodzić od tyłu i likwidować po cichu zwlaszcza gdy jest ich więcej, bo spokojnie przyjmują dwa magazynki z K-Volt'a na klate i dalej sobie biegają jak gdyby nic się nie stało. Drugi typ to końcowa generacja łowcy, będziecie z nimi walczyć przed wejściem do litostaku w ostatnim etapie. Wcześniej można go spotkać zaraz po wejściu do katakumb pod nowojorską katredrą i na moment pojawiają się też dwa obok płąnącego autobusu przed budynkiem nowojorskich władz (nie pamiętam nazwy tego poziomu, ale to ten po pojawieniu się pierwszej wieży z zarodnikami, gdy naszym przewodnikiem staje się Hargrave) Ten typ posiada coś ala własny nanosuite, z trybem pancerza i pełnym maskowaniem i tutaj już nie ma żartów. Natomiast reszta, włącznie z "tripodem" to cienkie bolki 
Albo Planscape'a 
Grafika powala ;]. Pierwsza część nawet nie skończyłem ponieważ była nuda i ciężko było połapać się z tymi różnymi mocami do wyboru
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler