Jedynym niespaćkanym zapożyczeniem jest system modyfikacji broni, ewidentnie zainspirowanym tym z Crysisa. W trakcie wymiany ognia możemy pozamieniać poszczególne elementy gnata, między innymi dodać tłumik oraz założyć lunetę z większym przybliżeniem, jeżeli wrogowie są oddaleni. Na tym nie koniec. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby karabin bojowy przekształcić w granatnik, poprzez wymianę odpowiednich części. Bronie oraz ulepszenia odblokowujemy za specjalne punkty i pieniądze, które otrzymujemy po każdej misji. W Homefront: The Revolution korzystamy z szeregu partyzanckich gadżetów. Z czterech "surowców" (baterie, paliwo, chemikalia, zapalnik) tworzymy bajeranckie sprzęty - koktajle Mołotowa, bomby, urządzenia hakujące oraz petardy. Możemy je później udoskonalać, na przykład bombę dołączyć do dziecięcego samochodziku, tworząc ruchomy ładunek wybuchowy.

Mam jednak mieszane odczucie do samego systemu strzelania. Nie sprawia on kompletnie frajdy bez założonej lunety. Celny strzał graniczy z cudem, jeżeli nie dysponujemy przybliżeniem. Pomocni przy neutralizowaniu wrogów okazują się... oni sami. Sztuczna inteligencja przeciwników kuleje, będąc blisko gamingowych porównań, są niczym futurystyczni bracia policjantów z gry PAYDAY 2. Serio. Niekiedy nie zauważają nas z bliska, łażąc z góry ustalonymi ścieżkami. Wystarczy skryć się w pierwszym lepszym śmietniku, a oni po kilku sekundach wracają do obowiązków. 

Gra nie wygląda najgorzej, co sami widzicie na dołączonych fotografiach. Mimo wszystko daleko jej do wywoływania wodotrysków ekscytacji wśród graczy. Modele, tekstury, jak i gra świateł wypadają całkiem w porządku, czyli zupełnie odwrotnie aniżeli animacje i mimika twarzy. Wyraz na twarzach kompanów mija się z wypowiadanymi kwestiami, a ich ruchy są kompletnie nienaturalne. Kto wie, może w 2029 roku tak właśnie będziemy chodzili. 

Od strony technicznej The Revolution wypada bez rewelacji. Błędów są dziesiątki - zaczynając od nagminnie przenikających się przedmiotów, przez niepoprawnie wygenerowane otoczenie, kończąc na przeciętnej optymalizacji. Pomaganie cywilom podczas zapełniania paska Serca i Umysłu również jest błędnie generowane. Oznacza to tyle, że gdy oswobodzimy kogoś z rąk wroga i wrócimy za kilkanaście sekund dokładnie w to samo miejsce, ten sam typek znów będzie klepany przez tego samego żołnierza. Rewolucja nie pochłonęła bugów.

Homefront: The Revolution nie jest tym, czego oczekiwałem. A co najważniejsze, Homefront: The Revolution nie jest tym, co reklamowano. Fabuła odstawiona na boczny tor, choć w zwiastunach grała pierwsze skrzypce. Sabotaż przestaje bawić, bo jesteśmy do niego odgórnie zmuszani. Dodajmy do tego multum błędów i otrzymujemy nieudaną rewolucję. Być może gracze niedzielni spędzą przyjemnie czas przy dziele Dambuster Studios, bo stanowi ono jakąś całość (przejmujemy budynki, pomagamy cywilom), jednak weterani strzelanek szybko dostrzegą, że The Revolution opiera się o schematy widoczne w innych grach i niestety wykonane gorzej niż u konkurencji.