Bardzo typowo dla tego typu gier, będziemy zmuszeni do kolekcjonowania sporej ilości różnorakiego sprzętu i ekwipunku, który pomoże nam w grze. Przede wszystkim warto zauważyć, że programiści przewidzieli stosunkowo niewielką liczbę zbroi do przyodziania, bo naliczyłem ledwie cztery pancerze, zwykłe ciuchy i magiczną sukienkę. Wbrew pozorom jednak, ta niewielka ilość nie przeszkadza i nie stanowi żadnego problemu. W przypadku Venetici, taki stan rzeczy sprawdza się bardzo dobrze, tym bardziej, że w zasadzie każda zbroja jest przystosowana do ochrony przed innym rodzajem obrażeń, więc wszystkie nawzajem się uzupełniają. W następnej kolejności pozbieramy bronie, których wprawdzie podniesiemy dużo więcej niż odzienia, ale których nadmiernej ilości także nie ma. Znajdziemy trochę mieczy i młotów, mniej włóczni, czy również kilka ulepszeń dla naszego księżycowego ostrza... Dostaniemy jeszcze garstkę egzemplarzy magicznych broni, które np. będą wysysały z ofiar życie, czy też moc umysłową. I tu jednak nie zostaniemy przytłoczeni przez żelastwo, ale tak jak w przypadku zbrój, nie ma sensu się czepiać - wydaje się być tego wszystkiego w sam raz. Oczywiście, zapatrzymy się w kupę innych przedmiotów: mikstury, grzybki, rośliny, różne artykuły spożywcze, kosztowności, itp. Ciekawe, że znajdziemy garść mapek wskazujących miejsca zakopania skarbów, które wykopane znacznie wspomogą nasz budżet. Wystarczy tylko dobre określenie ich położenia, łopata... i można zabierać się za kopanie!



We wszystkich dobrodziejstwach jakie oferuje Venetica, niestety znalazło się nieco błędów i pewnych niedoróbek, które wprawdzie nie są w stanie popsuć całokształtu, ale które jednak mogą być momentami uporczywe. Przede wszystkim, niekiedy czeka nas aż nazbyt nudnego biegania, dodatkowo „wzbogaconego” o przymus oczekiwania na załadowanie się wielu lokacji. Często bowiem, aby dojść do jakiegoś miejsca w Wenecji, musimy przejść np. przez budynek stojący na przeszkodzie, który niestety traktowany jest jako osobny obszar do załadowania. Mamy więc czasem masę bezsensownego łażenia i czekania, chociaż bez większych problemów można było przewidzieć jakieś skróty, które by ten proceder przyspieszyły. Zabrakło mi także jakiś szerzej zakrojonych zmian na świecie, ukazujących się po minięciu jakiegoś określonego czasu. Najprostszy przykład – w pierwszej fazie rozgrywki, jesteśmy świadkami zniszczenia naszej rodzimej wioski San Pasquale. I wydawać by się mogło, że wracając tam po jakimś okresie, choćby pod koniec gry (czego wymaga od nas fabuła), zastaniemy ją w bardziej odnowionym stanie, niż to miało miejsce w momencie jej destrukcji. Ale nic z tych rzeczy, stoi dalej podniszczona i zdezelowana... Dość podobnie stoi sprawa z kupcami. Nie zauważyłem, aby przybywało im towaru, więc jeśli na początku wykupimy od kogoś mikstury lecznicze – później będziemy musieli szukać innych sprzedawców, którzy nam je „opylą”. Tego typu rzeczy jest niestety nieco więcej i minus dla programistów, że nie dopracowano takich aspektów.

Przyjemnym dopełnieniem całokształtu jest oprawa dźwiękowa, bardzo fajnie wpasowująca się w trochę „morski” klimat produkcji. Różnorodne kompozycje muzyczne i klimatyczna otoczka dźwiękowa robi pozytywne wrażenie. Także niczego nie zarzucę głosom postaci: lektorzy wczuli się w swoje role należycie.



Jestem wyjątkowo pozytywnie zaskoczony jakością Venetici. Spodziewałem się mimo wszystko czegoś nieco słabszego, a dostałem naprawdę dobrze przemyślany produkt, któremu niewiele można zarzucić, poza drobnymi niedoróbkami. Nie przyćmią one jednak faktu, że mamy do czynienia z bardzo przyjemną i lekką produkcją, przy której w rewelacyjny sposób można się odprężyć i odpocząć przez sporą liczbę długich wieczorów!