Miasto Wenecja nie występuje zbyt często w grach komputerowych, ale ostatnio mamy okazję je zwiedzić dzięki aż dwóm tytułom. Pierwszy to oczywiście Assassin’s Creed 2, jednak tę produkcję odkładamy na bok – nie będzie nas tutaj interesowała. Interesować nas będzie dzieło nieco mniej „głośne” i spektakularne, ale ku mojemu zaskoczeniu – niezwykle ciekawe i warte uwagi. Venetica (o której mowa), to bowiem kawał dobrej roboty, która dodatkowo wnosi duży haust świeżości w ciut monotonnym ostatnio gatunku cRPG. Zobaczmy więc, co dokładnie niesie ze sobą ta „świeżość”...
Chyba najlepszym przybliżeniem Venetici, będzie porównanie jej do popularnego Fable wymieszanego z domieszką Gothica. Przede wszystkim, tak jak powyższe – jest to gra z widokiem trzecioosobowym, z elementami zręcznościowymi i sporą dozą RPG. Podobieństwo do Fable nasuwa się ze względu na stosunkowo bajkowe podejście do gry, jednak darowano sobie wszelkie „konfekcje” w stylu starzenia się naszej postaci, zmiany wizerunku itp. Venetica jest produkcją odrobinę poważniejszą, a sam sposób prowadzenia rozgrywki troszkę przypomina Gothica.
Akcję umieszczono w XVI wiecznych Włoszech. Wcielamy się w piękną Scarlett, mieszkankę niewielkiej wsi San Pasquale. Scarlett poznajemy w chwili ataku tajemniczych skrytobójców na jej rodzimą miejscowość, którzy bez namysłu zaczynają mord wszystkich współmieszkańcach. W ferworze walki ginie także jej ukochany Benedykt, a ona – chcąc pomścić jego śmierć – wyrusza do Wenecji. Szybko jednak okazuje się, że atak na wioskę był przeprowadzony ze względu na jej nie tak zwykłą, jak mogłoby się wydawać osobę. Wychodzi na jaw, że jej pochodzenie ma bliskie związki z istotami zza światów, że jest wybrana do pokonania zagrażającemu światu złu, a to zło przejawia się w postaci wysoko ustawionych władców Wenecji, którzy na bardzo wysokim poziomie zgłębili tajniki nekromancji. Oczywiście, tylko główna bohaterka może ich powstrzymać i tylko od nas zależy, czy zrobi to w sposób dobroduszny i sprawiedliwy, a może obierze drogę raczej... agresywną.
Złowrogo brzmiąca fabuła gry, to jednak tylko pozór nie mający większego odzwierciedlenia w praktyce. Venetica jest stworzona w stylu mocno bajkowym, w związku z czym nie spodziewajcie się brutalnego klimatu, krwi, tudzież ostrych dialogów. Nic z tych rzeczy, wszystko zaprezentowano „lekko”, kolorowo i baśniowo, a wiele postaci – przede wszystkim tych złych – wykreowano w sposób przerysowany i wręcz nieco karykaturalny, co dodatkowo podkreśla „luźny” charakter produkcji. Muszę powiedzieć, że taka mieszanka bardzo przypadła mi do gustu i sądzę, że przekona do siebie szersze grono graczy.
Produkcja może podobać się już od pierwszych minut, jakie przy niej spędzimy. Rozgrywka praktycznie od samego początku trzyma wysoki poziom i potrafi urzec swoją finezją, dzięki której nie odczujemy znużenia czy nudy. Udział w tym ma na pewno w dużym stopniu oprawa wizualna, której jakość dodaje przygodom Scarlett jeszcze więcej smaku. Dobre tekstury, ładne krajobrazy, gra świateł, animacja, system dnia i nocy... Wszystko „namalowano” nadzwyczaj przyjemnie i miło dla oczu.
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler