RetroStrefa - Worms

Dzisiejsze wydanie RetroStrefy poświęcimy grze mniej poważnej. Nie oznacza to jednak, że tytuł ten nie odcisnął swojego piętna w historii elektronicznej rozrywki. Wręcz przeciwnie, gdyby nie Wormsy, dzisiejsze Angry Birds wyglądałyby pewnie zupełnie inaczej. Kto wie, jakby się to wszystko potoczyło. Nie wybiegajmy jednak w alternatywną rzeczywistość i zajmijmy się daniem głównym dzisiejszego tematu.



Nim jednak do niego przejdziemy, warto przybliżyć trochę historii. Czy ktoś kojarzy grę Total Wormage? Zapewne nie… zapewniam was jednak, że większość czytelników naszego portalu grało w ten tytuł. Jak to możliwe? W tym też momencie na scenę wkracza Andy Davidson, ze swoim roboczym projektem, stworzonym w języku Blitz Basic specjalnie na konkurs organizowany przez magazyn Amiga Format. Jak się już pewnie domyślacie, projektem tym była wczesna wersja pierwszych Wormsów, wtedy jeszcze o zupełnie innej nazwie. Niestety, Andy nie wygrał konkursu, nie zdobył nawet nagrody pocieszenia. Był to jednak człowiek pewny swoich umiejętności, dlatego też tytuł rozesłał do kilku liczących się wtedy wydawców. Odzew był znikomy, nikt nie chciał wydać tak tandetnej produkcji. Davidson wybrał się zatem na londyńskie targi European Computer Trade Show (taka dawna wersja gamescomu– choć to zupełnie dwie osobne bajki). Tam pomysł z miejsca podchwycił zespół Team 17, obiecując rozwinięcie idei i wydanie gry. Andy oczywiście został wcielony w szranki tego studia.

Pierwsze Wormsy początkowo zostały wydane tylko na Amidze. Dopiero w późniejszym czasie wykonana została konwersja na liczne platformy, nie omijając również kochanego PC. Prostota rozgrywki i możliwość gry w kilka osób podbiły serca graczy, co przełożyło się na ogromny sukces i wieloletni żywot serii (wszak do tej pory ukazują się nowe części Wormsów). Jednak jak to zazwyczaj bywa, diabeł tkwił w szczegółach.



Wormsy zakładały pozornie bezmózgą sieczkę dwóch lub więcej zespołów robaków, wyposażonych w przedziwny sprzęt służący do eksterminacji wrogów. Pozornie, bowiem w praktyce okazywało się, iż zazwyczaj wygrywał gracz, który odpowiednio rozplanował swoje ruchy i przy tym wszystkim miał odrobinę szczęścia (na przykład z losowo dostarczanymi na mapę skrzynkami). Pierwsza wersja gry nie posiadała nawet kampanii dla pojedynczego gracza. Oferowała jedynie potyczkę z komputerowym przeciwnikiem, bądź znajomym siedzącym w fotelu zaraz obok nas.

Robaczki trudno nawet sklasyfikować. Niby jest to gra akcji z elementami strategii, niby można podciągnąć ją pod tytuł nastawiony na logiczne myślenie… ale wydaje mi się, że Wormsy najlepiej wrzucić do wora z grami imprezowymi. Bo nie powiecie mi, że w przeszłości nie zarwaliście wieczoru ze znajomymi przy Wormsach. Dość powiedzieć, że na niedawnym zlocie redakcyjnym wszyscy jak jeden mąż graliśmy w robaczki właśnie (oczywiście w jakąś reedycję, ale zasady pozostają te same).



W latach 90. robactwo nie zachwycało już grafiką. Zaprezentowane w perspektywie 2D wyglądało po prostu nijako w porównaniu do szalejących wtedy trójwymiarowych piersi Lary Croft. Liczyła się jednak grywalność oraz humor. Pyknąć można było ze znajomymi. Po ciężkim dniu w pracy/szkole zaprosić kumpla i wywiercić mu dziurę w głowie za pomocą młota pneumatycznego. Czy w przypływie euforii wypuścić na niego przemiło wyglądającą owcę z dynamitem w środku. O granatach alleluja nie było jeszcze wtedy mowy, ale większość śmiercionośnych narzędzi eksterminacji miała już swoje zalążki w pierwszej części serii. Warto natomiast nadmienić, że lokacje w odpowiedniej scenerii generowane były losowo. Nie było zatem mowy o wyuczeniu się ich na pamięć.

Autorzy ze studia Team 17 umieszczali w swoim dziele mnóstwo nawiązań do popkultury i w wielu miejscach puszczali oczko do gracza. Na przykład jedna z drużyn nawiązywała do księstwa West Yorkshire (to właśnie tam żyła większa część deweloperów) swoją nazwą – Tykes (a jest to nic innego, jak specyficzny akcent pochodzący z Yorkshire właśnie). Jedna z map o piekielnej stylistyce miała natomiast napis „Welcome to Ossett! Ha! Ha! Ha!” Nie muszę chyba tłumaczyć, gdzie znajduje się ta mieścina, prawda?



I takim oto sposobem narodziła się legenda, która po dzień dzisiejszy nie zwalnia, serwując nam coraz to bardziej wymyślne twory. Co prawda od momentu wkroczenia serii w pełne 3D przestałem się robalami interesować, jednak ostatnimi czasy zauważalny jest powrót do korzeni. Tyle że dzisiaj Wormsy odpalić możemy na byle mikrofalówce. Ale to akurat chyba dobrze…