Assassin's Creed: Revelations (PC)

No i Ezio zaliczony. Łezka poleciała bo sympatyczny koleś mimo że makaroniarz i hiphopowiec. No i w końcy trzy długie części z nim spędziłam. Fabuła, szczególnie pod koniec dawała radę, można powiedzieć że intrygi na dworze sułtana dorównywały tym robionym przez Borgiów w Brotherhood. No i można było spotkać wspomnianego przeze mnie Sulejmana Wspaniałego oraz tatę słynnego Marco Polo. Natomiast sam Kostantynopol nie zrobił na mnie takiego wrażenia jak Wenecja czy Rzym z poprzednich części, pewno dlatego że dla mnie nierozpoznawalny. Nie chciało mi się z tego powodu zaliczać wszystkich wież widokowych, kupować i remontować wszystkich zabytków i sklepów co w Rzymie zaliczyłam na 100%. Niestety nie zrobiono nic z irytującym momentami sterowaniem postacią. Podobnie jak w poprzednich częściach Ezio podbiegnąwszy zbyt blisko krawędzi dachu nie skoczy z niego tylko zawiśnie z tej krawędzi. Genialnie to wybija z głowy wszelkie gonitwy po dachach. Jest kilka momentów kiedy taką przebieżkę trzeba zrobić gdy czas ucieka i to były jedyne trudniejsze dla mnie momenty bo np. walka z 10 przeciwnikami to z palcem w...........Generalnie strasznie noobiasta gra o ile ktoś się nie uprze na te 100% synchronizacji. Ja się nie upierałam.
Znalazłam w grze ciekawą dla mnie ciekawostkę. Sophia zleca Ezio odzyskanie skradzionego obrazu. Okazuje się że to jest jej portret namalowany przez Albrechta Durera. Pokazali go przez moment ale poznałam bo jest w ofercie Malowanie Po Numerach i się do niego przymierzałam żeby namalować. Teraz to już go zamówię na pewno, będę miała ukochaną Ezio na ścianie.