Alan Wake (PC)

Wszystko zależy od poziomu trudności. Na koszmarnym musiałem w szeregowego przeciwnika wystrzelić aż 4 kule, a ci więksi padali po dobrze wymierzonych 6 pociskach. Ogólnie w grze nie brakuje amunicji, ale też nie ma jej na tyle dużo, by można było iść przed siebie i walić na oślep jak w Call of Duty. To nie strzelanka, a gra przygodowa, stawiająca główny nacisk na genialną fabułę i przedstawienie mroków Bright Falls. Pociąganie za spust to tylko jeden z elementów składowych, zrealizowanych zresztą w bardzo poprawny sposób.

Mam nadzieję, że Remedy po zakończeniu Quantum Break, weźmie się za Alana 2.

A ja myślałem, że to strzelanka, bo przez 90% czasu gry idziemy z punktu A do punktu B i strzelamy do respawnujących się wrogów, których jest aż trzy rodzaje Najbardziej poryłem się kiedy zaje bała mnie jakaś opona Naprawdę, nie rozumiem zachwytów nad tą grą...

Zazwyczaj w tej grze jest tak, że nie musisz zabijać wszystkich przeciwników, niektórych da się ominąć i można powiedzieć, że znikną jak dobiegniesz do kolejnego źródła światła.

Strzelanie to max. 50% gry, a poza tym każda produkcja, w której nie ma otwartego świata, polega na podróży z punktu A i B, więc trudno, żeby w Alanie było inaczej.


A ile miałoby ich być, skoro wszyscy w świecie gry są opętani przez mrok i siłą rzeczy wyglądają tak samo? To tak, jakby przyczepić się, że w Residencie Evilu walczymy tylko z zombie... Hello, na tym to polega!


Fruwające przedmioty to przecież część fabuły, zgodnie z którą Mrok przejmuje kontrolę nad całym światem. Więc co tu dziwnego?


Ja nie rozumiem zachwytów nad Skyrimem, pomimo faktu, że dla wielu jest to gra dekady. Na tym polega posiadanie własnego zdania. Coś, co jednemu się podoba, drugiemu nie podchodzi do gustu. W świat Alana trzeba wsiąknąć, zwiedzając każdy jego zakamarek, poznając każdą tajemnicę i zwyczaj Bright Falls oraz wyciągać z postaci pobocznych wszystkie możliwe informacje.

Przy przechodzeniu Alana metodą "aby do przodu" nie da się należycie wczuć w klimat, a tym samym docenić kunsztu gry i podzielać zachwytów takich ortodoksów jak ja.

Właśnie to mnie przy Alanie trzyma. Gram tylko dla tych etapów toczących się w dzień, dla audycji radiowych i tego programu TV. Chcę się dać ponieść fabule, niestety słabo zrealizowana i monotonna walka wybijają mnie z klimatu.

Faktycznie, dzienne etapy są nieporównywalnie lepiej zrealizowane. Szkoda, że te nocne im nie dorównują. Liczę, że Remedy przy okazji Quantum Break lub Alana Wake'a 2 zdoła dopracować mechanikę rozgrywki do tego stopnia, by ta dorównywała fabule i klimatowi.

Wreszcie ukończyłem dodatkowe odcinki. Wg mnie są ciekawiej zrealizowane i jest bardziej różnorodna rozgrywka, choć to nie zmienia faktu, że Alan to nadal fajtłapa, która przysparza wielu powodów do frustracji...
Może jeszcze kiedyś wrócę, ale na łatwym poziomie trudności.

A teraz grałeś na hard?
Mi jakoś się udało

Jakoś nie mam zamiaru...

Szkoda dopiero wtedy Alan W pokazuje pazurki. Ja pomimo trudnych początków uwielbiam tą grę.