"Call of Duty 2" to pierwsza odsłona serii w którą miałem przyjemność zagrać. Nie powiem, że najlepsza, bo poza "dwójką" grałem tylko w "jedynkę" i "czwórkę". Jednak patrząc na to co się dzisiaj z serią CoD dzieje, obecne części nie przekonałyby mnie do siebie.
Na początku zaskoczył mnie rozmach gry. We wcześniejszych FPSach w które grałem, chodziło się w pojedynkę. Tutaj mamy kompanów, czujemy, więc, że jesteśmy na prawdziwym polu bitwy. A przeciwnicy nie strzelają jedynie do gracza (oczywiście na normalnym poziomie trudności, bo na weteranie jest z tym różnie). Każdy tutaj toczy własną wojnę, nie przywiązujemy się jakoś do towarzyszy, bo większość z nich jest anonimowa, chociaż możemy zobaczyć ich rangę, czy nazwisko, nie nawiązujemy z nimi jakichś bliższych relacji. Jedynie jest kilka takich postaci, które towarzyszą nam przez całą kampanię.
Mamy trzy kampanie: radziecką, amerykańską i brytyjską. Każda podzielona jest na kilka misji. W kampanii brytyjskiej w kilku misjach możemy zasiąść za sterami czołgu. Miejscówki są więc różnorodne, nie sposób, więc się nudzić. Zwłaszcza, że same misje zrealizowane są ciekawie i w dużej mierze nie są tak najeżone skryptami jak kolejne części. Dostępnych jest tutaj sporo broni z okresu II WŚ od pepeszy, czy MP40, a kończąc na Springfieldzie i STENie. Strzela się dość przyjemnie i co najważniejsze każda broń ma inny feeling. Jest sporo sytuacji gdzie musimy podejść taktycznie. Rzucić granat dymny żeby zbliżyć się do stanowiska wrogów i obrzucić ich granatami, albo strzelać w beczki z benzyną?
Z tego co tu opisałem może malować się obraz dość przeciętnej gry. Nie wspomniałem jednak o jednym: gra ma KLIMAT. I to taki do którego co jakiś czas chce się wracać. Sam grę przeszedłem ok. 7 razy, jeśli nie więcej (najwięcej na weteranie). Każdą misję znałem więc na wylot, jednak nadal się świetnie przy CoDzie 2 bawię.
Graficznie jest dobrze, choć trzeba mieć na uwadze, że gra ma już 8 lat. Oprawa ma swój spójny, konsekwentny styl, więc nie postarzała się, aż tak jak powinna. Nawet po latach może się podobać. Muzyka jest bardzo dobra i klimatyczna. Wrażenie robią odgłosy walki: wybuchy, krzyki wroga, odgłosy strzelania. Naprawdę można poczuć się jak na froncie.
Grę polecam wszystkim tym, którzy nie mieli okazji aby w nią zagrać, chociaż nie wierzę by był jeszcze ktoś taki. Zwłaszcza, że ostatnio twórcy shooterów nas nie rozpieszczają i gry w realiach II WŚ nie było od bardzo dawna.
Grafika:
Do grafiki nie można się przyczepić. Mimo, że gra ma na karku 8 lat to trzyma się nieźle i lepiej niż większość gier z tego roku. Lokacje są dość otwarte, więc jak na realia strzelanek to można się poczuć tutaj wolnym.
Genialny
Dźwięk:
Muzyka ma klimat, towarzyszy nam jedynie w co donioślejszych momentach. Odgłosy walki są na najwyższym poziomie. Można się jedynie przyczepić do powtarzających się krzyków Niemców, czy naszych towarzyszy, ale w czasie gry się na to nie zwraca uwagi.
Genialna
Grywalność:
Grywalność jest na najwyższym poziomie. Nie jesteśmy tutaj prowadzeni za rączkę, jak we współczesnych FPSach. Skryptów praktycznie tutaj nie uświadczymy. Odwiedzamy różnorodne lokacje i mamy sporo rodzajów broni z których możemy skorzystać. Mi przepadł do gustu MP40 ;P
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler