Co jeszcze? Kilkanaście typów oponentów – w tym kilku bossów – dziesiątki rodzajów wypadającego sprzętu, handlarzy w obozie czy też możliwość zaklinania przedmiotów, podnosząc tym samym ich statystyki oraz nadając im specjalnych umiejętności.

W swojej cenie oraz rozmiarze, Minecraft: Dungeons oferuje graczom wysoki współczynnik tzw. „replayability”. Nie mogąc, albo też nie chcąc, stworzyć ogromnego hack & slasha z toną zawartości, autorzy nowego Minecrafta postanowili wykorzystać potencjał drzemiący w tym, co już mają. Jednorazowe ukończenie gry daje dostęp do wyższego poziomu trudności, a drugi finisz – do najwyższego. Tego typu rozwiązanie w połączeniu z proceduralnie generowanymi lokacjami oraz trybem kooperacji dla maksymalnie czterech graczy, pozwala na to, by grający nie zanudził się na śmierć po jednorazowym ukończeniu historii.

I uważam to za bardzo dobry, a także uczciwy model. Twórcy nie obiecywali gruszek na wierzbie, w tym przedziale cenowym zaserwowali nam całkiem przyjemną oraz schludną produkcję, która jest w stanie bawić zarówno solo, jak i w lokalnej, czy sieciowej, kooperacji.

Nie za dużo jest też tutaj elementów łatwych do zganienia. Ponarzekać mogę na nieco biedny charakter tytułu, ale kłóci się to trochę z moim poprzednim akapitem, w którym wyrażam aprobatę – albo inaczej: zrozumienie – dla tak zorganizowanej rozgrywki. Jedynie szkoda mi nieco bardziej wyrazistej ścieżki dźwiękowej, bowiem klimatyczne lokacje aż prosiły się o kilka zestawów ciekawszych utworów, które przygrywałyby w tle. Nawet nie w tle – niejednokrotnie oczekiwałem, że w danym momencie to właśnie muzyka przejmie kontrolę nad akcją i będę mógł oddać się w trans zabijania kolejnych mobków przy akompaniamencie klimatycznego soundtracku.

Finalnie jednak jestem pewien, że ani Mojang, ani Microsoft nie stracą na debiucie Minecraft: Dungeons. Tytuł oprócz klasycznej, cyfrowej dystrybucji, dostępny jest także dla posiadaczy abonamentu usługi Xbox Game Pass – i to na konsolach oraz komputerach osobistych. Myślę, że koniec końców produkcja będzie stanowić doskonałą odskocznię od wysokobudżetowych premier, których i tak na razie ani widu, ani słychu.