W ogólnym rozrachunku jednak wydarzenia strasznie się ślimaczą, a głównym celem już od samego początku jasno nakreślonym jest obrona wiosek i atakowanie posterunków Piglinów. Zaskakujące jest może pierwsze 10-20 minut, później już pozostaje w dużej mierze grind. I samemu to żadna rozrywka. Co innego w kooperacji - bo takowe też tu występuje. Jeśli tylko możecie, to od razu wskakujcie do sesji z kolegą/koleżanką, nie zawiedziecie się!

Wspomniałem o fabule, więc pokrótce opiszę, o co tutaj walczymy. O spokój sielskiej krainy - Overworld. Ta bowiem została zaatakowana przez wspomniane Pigliny pochodzące z Netheru. To zwykłe jednostki, które zmanipulowane przez lokalnych “tych złych” rozpoczęły krawą krucjatę przeciwko nam - zwykłym mieszkańcom klockowego uniwersum. Łączymy zatem siły m.in. z creeparami czy doskonale kojarzonymi szkieletami-łucznikami, by odeprzeć inwazję z zaświatów. Bohater - dosłownie - od początku do końca.

Jednak jak napisałem na początku: kluczowy jest tu multiplayer. Ośmiu graczy formuje dwie równe drużyny rywalizujące o zasoby i własne bazy. Tutaj RTS-owy charakter okazuje się być dużo bardziej klasyczny, ponieważ siedziby obu teamów stoją już w konkretnych miejscach i ich zdobycie vel zniszczenie jest jednym z możliwych zakończeń meczu. Cała reszta pozostaje taka, jak w singlu - zdobywanie surowców, odkrywanie mapy, kupowanie ulepszeń (w celu np. rekrutacji lepszych / innych jednostek), a także walka z Piglinami (bo te jednostki sterowane przez komputer również są w spotkaniach z żywymi graczami). Tylko zabawy jest o wiele, wiele więcej!

Za to oprawa wizualna nowego Minecrafta to co, co wymaga pochwalenia. Tytuł ten mimo, iż działa na fundamentach starszego brata, oferując "klockowy świat", działa i prezentuje się zupełnie jak nie on - racząc gracza urokliwymi zachodami i wschodami słońca, a także zróżnicowanym światem. Choć każda z map po wczytaniu nowej rozgrywki jest generowana losowo, to w każdej znajdziemy podobny zestaw biomów: jakąś dżunglę, trochę pustkowi, pustynię, nieco lodowej krainy, lasu. Dzięki bardzo relaksującej muzyce pokonywanie sporych odległości, ale też zwykła eksploracja, nie stanowi problemu, czasami łapałem się na tym, że wręcz przeciwnie!

Koniec końców Minecraft: Legends... mogłoby w ogóle nie wychodzić z singleplayerowym modułem. Przykro mi to mówić, ale taka jest prawda - samemu jest to za dużo monotonii. Albo inaczej: monotonii jest cały czas tyle samo, tylko że z kimś jest dużo ciekawiej ją wypełniać. Poza tym to bardzo ciekawa koncepcja - zwłaszcza w tak pojemnym i elastycznym uniwersum, jakim bez wątpienia produkt Mojang Studios jest. Ma swoje wady, jak większość gier, jednak nie można odmówić jej oryginalności i pomysłu na siebie.