Rok 2006 obfitował w wiele kontynuacji, starych i znanych serii gier. Jedną z nich jest opisywany właśnie przeze mnie Cezar IV, którego korzenie sięgają początków komputerowej rozrywki. Wspomniany program należy do gatunku gier, w których gracz wykazuje się umiejętnościami planowania, ekonomicznego zarządzania oraz rozwojem finansowym i terytorialnym. Naszym głównym zadaniem jest przejęcie kontroli nad skromną osadą wieśniaków i doprowadzenie jej do statusu ogromnej metropolii.

Przed każdą misją przechodzimy krótki briefing, dzięki któremu możemy się dowiedzieć o najważniejszych celach jakie musimy osiągnąć, oraz o statusie danej osady. W sumie misji jest czternaście, a najistotniejszymi czynnikami, o których poziom musimy dbać są kultura, bogactwo, bezpieczeństwo, opinia cezara oraz liczba mieszkańców. Pierwszy z nich ustawiany jest przez status żyjących w naszym mieście ludzi oraz dostęp do dóbr kultury takich jak biblioteki, księgarnie, teatry itd. Bogactwo to oczywiście dobrobyt rzymian mieszkających w naszych progach. Bezpieczeństwo desygnowane jest przez ilość przestępczości oraz wypadków, opinia cezara zależna jest od tego, w jaki sposób sobie radzimy. Czy stawiamy dla niego pomniki, słuchamy wskazówek oraz rozkazów… nie trzeba nikomu wyjaśniać, że podlizując się zyskamy najwięcej. Ostatni współczynnik to liczba mieszkańców – myślę, że nie muszę wyjaśniać o co chodzi… ;)



Zabawę rozpoczynamy z bardzo prostymi zleceniami: musimy na przykład osiągnąć określoną liczbę mieszkańców lub poziom kultury. Wszystkie cele realizujemy dość szybko ponieważ zdobycie populacji na poziomie 500, lub nawet 1000 nie sprawia żadnych problemów. Schody zaczynają się w późniejszych etapach, kiedy dochodzi wiele czynników ekonomicznych, a sam rozwój miasta staje się coraz bardziej zamotany. Wszak im większa ilość budynków, i ludzi tym trudniej całość zaplanować i zadowolić każdego pojedynczego mieszczucha. Na szczęście do pomocy otrzymujemy sztab doradców i pomocników, którzy w prosty i przyjazny sposób przekazują nam braki znalezione w zarządzaniu, a co za tym idzie łatwo znajdziemy niedociągnięcia i szybko je zlikwidujemy.

Budowę każdej osady zaczynamy od wytyczenia dróg i postawienia kilku domów. Następnym krokiem jest zapewnienie podstawowych towarów takich jak jedzenie, ubrania, meble, garnki itd. Na koniec pozostaje zabezpieczenie mieszkańców przed chorobami, brudem, pożarami oraz innymi katastrofami, które powodują niechęć do naszej mieściny. Wszystkie surowce oraz produkty dostarczamy przy pomocy specjalnych budynków, których w grze jest dziesiątki. Oczywiście każda struktura musi się znajdować w odpowiednim miejscu, szczególnie dobrze trzeba rozmieszczać budynki zależne od siebie nawzajem oraz dbające o bezpieczeństwo, rozrywkę i zdrowie mieszkańców. Dla przykładu łaźnie, studnie, szkoły czy też posterunku inżynierów muszą być stawiane regularnie, tak aby cała populacja miasta miała do nich dostęp. Podczas projektowania metropolii należy również zwrócić uwagę na relacje pomiędzy zabudową. Jeśli w pobliżu domostw postawimy jakąś fabrykę zadowolenie mieszkańców natychmiast spadnie, a najlepszym sposobem na niwelację ujemnych skutków jest podniesienie atrakcyjności okolicy poprzez postawienie kilku drzew, fontanny, żywopłotu lub innych podobnych elementów dekoracyjnych. Warto też pamiętać, że różne klasy ludzi również mają inne wymagania. Plebs nie jest szczególnie wybredny, patrycjusze natomiast wręcz przeciwnie – lubią być otoczeni pięknem i bogactwem. Jeśli nie dostarczymy im obu czynników po prostu zaczną marudzić.