Bez owijania w bawełnę, dość często zdarzają się sytuacje, że strażnicy aż za bardzo pokazują swój brak mózgu, nie dostrzegając nas kucających tuż przy nich, czy chowających się pod stołem na który patrzą. Niemniej te błędy w pewnym momencie staramy się po prostu wykorzystywać na swoją korzyść, gdyż mimo wszystko SI to bardzo czujna bestia, wykrywająca nas bez większych problemów z kilku dobrych metrów, jeżeli nie zgasimy pobliskiej pochodni i nie "przykleimy się" do ściany. W razie podniesienia alarmu możemy liczyć jedynie na szaleńczą ucieczkę, która zapewne i tak skończy się śmiercią; albo walkę, która na pewno skończy się śmiercią.



Wrogowie dzielą się na kilka typów, ale zdecydowanie wszyscy stanowią poważne zagrożenie i musicie wiedzieć, że jest ich cała masa. Jedni walczą młotami, inni mieczami, kolejni potrafią korzystać z magii, zatrzymującej nas w miejscu, innych nie da się normalnie zabić (nawet z zaskoczenia), orków w ogóle trzeba unikać, bo nic się im nie zrobi, a przerośnięte żuki są mega wyczulone nawet na najmniejszy hałas. To nie wszystko, co przygotowali deweloperzy, kolejnych, jeszcze gorszych, poznacie już sami.

Można z nimi jednak walczyć i jest na to kilka sposobów. Najlepszym jest zaskakiwanie i cicha eliminacja. Trzeba jednak uważać podczas takiego zabijania, gdyż uduszenie trwa kilka dobrych sekund, a w tym czasie może nas wyczaić inny strażnik. Dodatkowo warto starać się chować ciała, by niepotrzebnie nie wzmagać czujności przeciwników. Da się także szybko eliminować, ale wywołuje to hałas, alarmujący pobliskich ludzi. Można także strącać nieszczęśników z krawędzi (nawet gdy robią siusiu albo wymiotują!), ewentualnie zatruwać wodę / pożywienie. Natomiast stawanie do otwartej walki jest głupie i nieskuteczne, gdyż w takim przypadku system opiera się na kontrowaniu uderzeń (po kilku udanych "odbiciach" wykańczamy atakującego), co, raz, że jest stosunkowo trudne, a dwa, że zwraca uwagę większości osób znajdujących się w pobliżu, którzy, nawet jeżeli uda nam się przeżyć jedną konfrontację, wykończą nas po chwili w kolejnej, albo jeszcze przed nią, rzucając nożem. Zawsze trzeba być więc w 100% czujnym, wiedzieć co się robi i dokładnie zaplanować ewentualny atak, gdyż inaczej bankowo szybko pożegnacie się z życiem. Najlepszym rozwiązaniem jest natomiast unikanie walki, odwracanie uwagi strażników klonami albo wystawiając się samemu na mały pokaz, znajdując się niedaleko tunelu. Warto po prostu kombinować.



Styx: Master of Shadows to liniowa produkcja, ale umożliwiająca pokonywanie kolejnych pomieszczeń wieży Akenash na różne sposoby. Ścieżek zazwyczaj jest więc kilka, ale wyjście zawsze jedno. Warto również wspomnieć, że osoby uczulone na backtracking niestety muszą się przyszykować na kilkukrotne zwiedzanie tych samych miejsc. Osobiście mi to nie przeszkadzało, ale jest to pewien minus.

Do wad zalicza się także oprawa graficzna, która prezentuje po prostu poziom gier z poprzedniej generacji konsol i to raczej tych ze średniej półki. Nie mam pojęcia dlaczego więc nie zdecydowano się na wersję dla Xboksa 360 i PlayStation 3, ale to już nie mój problem. Tak czy siak, trzeba się przyzwyczaić do kiepskiej jakości tekstur, armii klonów, niedokładnej kolizji elementów i przenikania się obiektów. Ba, najładniejszym elementem całej produkcji są scenki przerywnikowe, zrealizowane w większości przypadków w formie statycznych, komiksowych obrazków. Co tu dużo pisać? Jest słabo po prostu.



Jak już pewnie zauważyliście, gra ma swoje lepsze i gorsze momenty. Ogólnie jednak, przez 20 godzin, bawiłem się bardzo dobrze, nawet pomimo sporej ilości niedoróbek. Gameplay jest po prostu tak zaskakująco dobry, że właściwie sam nie wierzę w to, co piszę. Gdyby deweloperzy dysponowali lepszą technologią i mieli większy budżet na dopieszczenie tytułu, to fani skradanek otrzymaliby chyba jedną z lepszych pozycji w historii. Niestety jest „tylko” dobrze z plusem. Warto również wspomnieć, że gra zostanie wydana w pudełku (tylko wersja PC-towa) w polskiej wersji językowej 21 listopada, a cenę takiej edycji ustalono na niecałe 40 zł. Za takie pieniądze Styx: Master of Shadows jest po prostu zakupem obowiązkowym!