XCOM 2 (PC)

Dawnej może poszedłbym w hard ale ostatnio nie mam czasu, Więc wolałbym normalny lub ewentualny trudny.

O to to to. A jak granie nie idzie to odstawić tytuł na dni/tygodnie/miesiące i wrócić do niego na spokojnie za jakiś czas.

U mnie to różnie. Np pokonanie bossa w dark souls sprawia mi kupę frajdy i daje satysfakcję, ale gdy po 50 podejściu ginę wręcz wdeptany w glebę odpalam dooma albo wolfa i się odstresowuję by po x tygodniach wrócić do próby;) ale najbardziej lubię pykać w dobre RPG, poznawać świat, nowe postaci i na czas gry żyć w tym wirtualnym świecie...taaak, zdecydowanie wolę gry które nie wywołują chęci złamania pada aczkolwiek te drugie są mi również bardzo bliskie sercu gracza ;)

Zbyt trudnych nie lubię. Bo jednak lubię skupiać się na fabule gry i przedstawionej w niej histoii i Lore, ale z drugiej strony jak gra jest zbyt trywialna to robi się nudna.

Nieważne jaka gra jest byle dawała satysfakcję. Ja w grach zwykle gram na średnim poziomie trudności praktycznie nigdy nie schodzę niżej, a wyższy poziom wrzucam tylko wtedy kiedy chce wbić jakieś osiągnięcie. Po przejściu gry nigdy też nie czuję, że było za łatwo lub, że czegoś mi brakuje(nie licząc oryginalnego zakończenia Mass Effect 3 to było straszne xD)

Z drugiej jednak strony takie Bloodborne przeszedłem 3 razy i wbiłem platynę i przy każdym przejściu bawiłem się świetnie mimo, że nie raz dostałem od bossów. Nawet lochy sprawiały mi przyjemność paradoksalnie im loch był trudniejszy tym przyjemniej się grało xD

Nie prawda, nie było

Było i to jeszcze jak. Chyba nigdy tego nie zapomnę

Ano właśnie! Bo było nieszablonowe, niezapomniane.
Ja się przyznam, że za cholerę nie mogę sobie przypomnieć zakończenia Wieśka trzeciego (z drugim również miałbym problem).

Ale wracając: poziom trudności poziomowi nierówny. W takim przywołanym Mass Effect nawet na łatwym można było ginąć nieskończoną ilość razy jeśli nie załapaliśmy taktyki skrywania, wykorzystywania mocy, dbania o tarcze itp.

W takim dajmy na to Skyrim wiele pomaga skradanie się i atak z zaskoczenia, który pozwala już na samym wstępie pozbawić przeciwnika połowy żywotności i gnębić na odległość zanim dojdzie do bezpośredniego starcia.

To jest też kolejny problem, nad którym można się pochylić - na ile "epickie" czy "ikoniczne" zakończenia, które wydawały nam się takimi podczas przechodzenia gry, zostały przez nas faktycznie zapamiętane.

Może i tak, ale nie w dobrym znaczeniu.



Jeszcze zależy o którym zakończeniu mowa, bo jednak było ich trochę Ja swoje pamiętam, pamiętam nawet z pierwszej części, tak samo jak to po której stronie grałem.