Jak to możliwe, ze ośmiu Murzynów i dwóch Białych rozkręca w niewielkiej hali takie show, że piętnaście tysięcy zgromadzonych na trybunach facetów, miast podziwiać krągłości wymachujących nogami cheerleaderek, ślini się na widok kilkunastu spoconych chłopów i piłki? Odpowiedź może być tylko jedna! To prawdziwy amerykański, kapitalistyczny sen, bracie. Wieść niesie, że jacyś chłopcy zza Wielkiej Wody chcą nam sprzedać kawałek tej nieosiągalnej dla przeciętnego Europejczyka utopii, w dodatku opakowany w piękne, kolorowe pudełeczko. Miłośnicy obręczy z całego świata, łączcie się! Oto bowiem, wielkimi krokami i w siedmio-milowych butach nadchodzi premiera NBA Live 10.

Osobiście jakimś wielkim fanem koszykówki nie jestem. W życiu widziałem może kilkanaście całych meczów, a ostatnią grą sygnowaną tytułem NBA, w jaką miałem okazję zagrać, była ta z dopiskiem 2000. Niemniej jednak, lubię sobie popatrzeć na znakomite akcje Iversona, Howarda, Gortata, tudzież Fernandeza, którzy niejednokrotnie wyczyniają na parkiecie takie cuda, że szczena samoistnie zaczyna niebezpiecznie szybko dryfować ku podłodze. Dlatego też właśnie do kolejnej odsłony symulatora tej niezwykle widowiskowej dyscypliny sportu, nie podchodzę z pozycji fascynującego się niuansami taktycznymi fana, a gościa, którego rajcują efektowne wsady i rzuty za trzy punkty w ostatnich sekundach spotkania.