Jako że sama walka jest o wiele trudniejsza, niejednokrotnie jesteśmy zmuszeni do ucieczki. Także i w tym aspekcie widać poprawę oraz dodatkowe komplikacje. W podstawce wystarczyło oddalić się na pewną odległość i następnie wskoczyć do siana, ogrodu na dachu lub ukryć się między ludźmi. Tym razem mamy trzy różne archetypy oponentów. Zwykła piechota nie jest wyjątkowo mobilna i stanowi zagrożenie tylko na ziemi. Jest też biegacz, który bez problemu ściga nas po dachach i to właśnie on stanowi spory problem w momencie ewakuacji. A na koniec jest jeszcze potężnie opancerzony templariusz, z którym walka bezpośrednia sprawia najwięcej problemów. Wszyscy przeciwnicy potrafią także całkiem zręcznie przeszukiwać okolice, w których po raz ostatni nas widziano. Gdy znajdą tam stóg siana, nie omieszkają wbić w niego swojego ostrza – nigdzie nie jesteśmy całkiem bezpieczni.

Świetnym akcentem jest również to, że po pogoni w mieście pojawiają się na budynkach plakaty z wizerunkiem Ezio. Wzrasta nasz poziom notoryczności i gdy osiągnie pułap maksymalny, strażnicy na nasz widok będą bez ostrzeżenia wyciągać broń i ruszać do walki. Właśnie z owego powodu rozsądnym wyjściem jest zerwanie plakatów, ewentualnie opłacenie jakiegoś mówcy, by zmienił „płytę”. Trzeba się starać, by dobre imię Auditore nie było mieszane z błotem.

Assassin’s Creed II to całe mnóstwo nowych elementów, których nie uświadczyliśmy w edycji poprzedniej, aczkolwiek wiele opcji pozostało niezmienionych. Deweloper uznał, że nie ma sensu wpływać zbytnio na mobilność Ezio, który podobnie jak Altair potrafi wejść nawet na najwyższy budynek. Sterowanie nie uległo żadnym drastycznym modyfikacjom. Wciąż realizowane jest przy pomocy zaledwie kilku przycisków, a nowe rozwiązania, jak np. system wyboru broni, idealnie wpasowano w rozgrywkę. AC II to po prostu rozwinięcie „jedynki”, w którym wszystko co grało zostało zachowane, a fałszującą resztę aspektów podrasowano! Rezultatem jest jedna z najbardziej rozbudowanych i wciągających gier typu sandbox na rynku!



Najnowsze dzieło studia UbiSoft to także jedna z najlepiej zrealizowanych produkcji na rynku. Silnik graficzny, zastosowany na potrzeby gry, jest w stanie generować ogromne, wypełnione ludźmi miasta, a co ważniejsze, nie ma żadnych spadków płynności animacji. Budynki są zróżnicowane i pokrywają je wysokiej jakości tekstury, nie da się także nic zarzucić samym projektom lokacji. Widać, że graficy poświęcili mnóstwo czasu na dopracowanie swojej wizji. Najlepszym tego przykładem są choćby punkty orientacyjne w postaci kościołów, katedr i innych wspaniałości architektonicznych – wszystkie oparte na odpowiednikach z reala. Oczywiście animacja oraz wszelakie efekty specjalne trzymają równie wysoki poziom. Zręczne ruchy Ezio na długi czas pozostaną w pamięci gracza i sądzę, że na pojedynczym przejściu gry się nie skończy.

Ogromne przywiązanie do szczegółów cechuje też ścieżkę dźwiękową, dialogi i muzykę. Wszystko zostało nagrane profesjonalnie, a dzięki temu fale dobiegające z głośników nie pozostawiają żadnych wątpliwości. To nie Ezio wędruje ulicami Florencji i nie Ezio biegnie po dachach Toskanii! To gracz! Naprawdę można poczuć, że każde z miast żyje, a dzięki ciągłej progresji bohatera także i my czujemy postęp.

No cóż, pozostało podsumować to niezwykłe wirtualne arcydzieło. Assassin’s Creed II jest godnym następcą pierwowzoru. Widać, że w projekt zainwestowano mnóstwo czasu i pomysłów. Pomysłów, które sprawiają, że na chwilę obecną AC II nie ma w swojej klasie konkurencji. Przyznam, że obawiam się o losy kolejnej, trzeciej części sagi. Wszak deweloper powiesił poprzeczkę tak wysoko, że jej przeskoczenie będzie chyba graniczyło z cudem!