Detektyw Pikachu to seria, której początki sięgają konsoli Nintendo 3DS oraz roku 2016, kiedy pierwsza jej część zadebiutowała na rynku w Japonii (by dwa lata później pojawić się też w pozostałych częściach świata). W oryginał nie miałam okazji zagrać, ale postanowiłam to zmienić w przypadku kontynuacji zatytułowanej Detective Pikachu Returns, która w zeszłym tygodniu zadebiutowała w sprzedaży. Czy warto się nią zainteresować? Do kogo kierowany jest ten projekt? Odpowiedzi w niniejszej recenzji.

Detective Pikachu Returns to gra przygodowa, w której wcielamy się w tytułowego pokemona (oraz jego ludzkiego towarzysza, Tima Goodmana), starającego się rozwiązać niebywale trudną i zakręconą (przynajmniej w teorii) zagadkę detektywistyczną (nawet kilka). Mimo że mamy do czynienia z kontynuacją opowieści z pierwowzoru, nie musicie się obawiać o to, że nie jesteście na bieżąco z dotychczasowymi wydarzeniami. Na początku gry widzimy bowiem krótkie podsumowanie tego, co miało miejsce wcześniej i jesteśmy gotowi do dalszej zabawy.

Wątków w Detective Pikachu Returns jest kilka i każdym oczywiście się zajmujemy. Pierwszy dotyczy pokemonów, które ponownie zachowują się w dziwny sposób, a nasz bohater musi dojść do tego dlaczego. Drugi związany jest z ojcem naszego towarzysza, Tima, Harrym. Trzeci dotyczy utraconej pamięci Pikachu. Wszystko zaczyna się dość niewinnie, bo od zlecenia wymagającego znalezienia zaginionego klejnotu. Ogólnie pomniejszych zagadek jest więcej, a wszystkie finalnie splatają się w jedną spójną całość, ale miałam wrażenie, że opowieść trochę zbyt długo się rozkręcała. Faktycznie zaczęła mnie wciągać dopiero mniej więcej w połowie 15-godzinnej przygody.

Sam scenariusz jest całkiem fajnie napisany i przyjemny. Nie brakuje w nim mrocznych i zagadkowych akcentów, choć finalnie nie sposób napisać, że opowieść jest zaskakująca, tudzież trudna do rozgryzienia. Dość szybko zaczęłam się bowiem domyślać, kto stoi za poszczególnymi spiskami, tudzież występkami i myślę, że wy również nie będziecie mieć problemów z rozwikłaniem zagadek. Trochę mnie co prawda zasmuciła prostota historii, ale z drugiej strony, estetyka, łamigłówki itd. wskazują na to, że Detective Pikachu Returns nie jest grą dla dorosłych, ale przede wszystkim dla dzieciaków, tudzież nastolatek i nastolatków.

Jeśli chodzi o mechanikę rozgrywki, mamy do czynienia z przygodówką, o czym wspomniałam wcześniej. Zabawa oparta jest na bardzo prostym i względnie satysfakcjonującym schemacie (który niestety do upadłego powtarzamy, a przerywają go jedynie drobne mini-gierki). Polega ona na zbieraniu poszlak, np. w trakcie rozmów i przyglądania się przedmiotom, a gdy mamy ich wystarczającą ilość, zerkamy do naszego notesu, by przejrzeć wszystkie wskazówki. Wyciągamy z nich wnioski i finalnie rozwiązujemy napotkany problem. Niestety pojawia się tu pierwszy istotny problem. Nie da się niestety nic sknocić. W teorii możemy co prawda wyciągnąć złe wnioski i później źle poprowadzić rozmowę z podejrzanym, ale ostatecznie za każdym razem gra poprowadzi nas za rękę i wskaże właściwe odpowiedzi, albo pozwoli nam zmienić wybory. Robimy to aż do skutku.

Drugi problem związany jest z łamigłówkami. Dość mroczne, dojrzałe i zaskakujące wątki w Detective Pikachu Returns robią wrażenie przygotowanych dla nieco starszych graczy, mam na myśli np. nastolatek i nastolatków, ale zagadki są tak banalne, że nie sposób przy którejkolwiek utknąć. Podpowiedzi są zawsze na widoku i dobrze wyeksponowane, a to oznacza, że nie trzeba się wykazywać ani spostrzegawczością, ani logicznym myśleniem. Ja przynajmniej niczego takiego nie zauważyłam, ale możliwe, że po prostu mam za sobą zbyt wiele przygodówek różnego kalibru. Spodziewałam się po prostu czegoś więcej.