Na poletku mechaniki, mamy do czynienia z tym, co możemy spotkać w większości podobnych tytułów. Szczególnie przyjemny jest sposób, w jaki wchodzimy w interakcję z otoczeniem. Przykładowo, otwieranie drzwi, szafek czy szuflad opiera się na ich chwyceniu - przytrzymując prawy spust na padzie - i pociągnięciu prawą gałką analogową w odpowiednim kierunku. Rozwiązanie jest bardzo intuicyjne i pozwala wczuć się w rozgrywkę. Poza tym szukamy kluczy do poszczególnych pomieszczeń; korzystamy z kłódek wyposażonych w zamki z kodem, włączników światła oraz dźwigni. Grając nie używamy żadnej broni czy narzędzi, ani nie napotkamy przeciwników. Całość opiera się na eksploracji i pokonywaniu określonych sekwencji pomieszczeń. Te niestety okazyjnie są dość podobne do siebie. Praktycznie cały czas otwieramy wspomniane wyżej szuflady oraz szafki i znajdujemy powtarzające się przedmioty. Nie są one interaktywne, więc tym bardziej można było w tej kwestii zadbać o większą różnorodność.

Wizualnie, dzieło Bloober Team prezentuje się bardzo dobrze, aczkolwiek, jak na dzisiejsze standardy, mogłoby być dużo lepiej. Nie raz zauważymy lekko rozmazane tekstury czy niedopracowane modele obiektów. Panujący przez większość czasu mrok maskuje jednak liczne niedoróbki. Fragmenty rozgrywające się w ciemnościach, urozmaicone świetną grą oświetlenia, prezentują się bardzo ładnie, a mnogość mniejszych i większych efektów wizualnych potrafi cieszyć oko.

Udźwiękowienie produkcji również stoi na zadowalającym poziomie. Stąpając po mrocznych korytarzach, słyszymy szkło pękające pod butami i skrzypienie podłogi; momentami straszy nas złośliwe otoczenie, a innym razem prześladuje przenikliwy płacz dziecka. Jeśli chodzi o warstwę muzyczną, ścieżka dźwiękowa skomponowana przez Arkadiusza Relikowskiego jest bardzo krótka, gdyż trwa dosłownie kilkanaście minut. Spośród tych kilku utworów szczególnie wyróżnia się świetny motyw główny, choć reszta również dobrze wpasowała się w stylistykę gry.

Layers of Fear to bez wątpienia udany projekt, który miejscami może przypominać sławetne demo anulowanego  Silent Hills, autorstwa Hideo Kojimy i Guillermo Del Toro. Dzieło polskiego studia wyróżnia przede wszystkim świetny pomysł na fabułę, ciekawie poprowadzona narracja i specyficzny klimat, oparty o motywy sztuki. Jako produkcja z gatunku pierwszoosobowego horroru, tytuł potrafi postraszyć dobrze zaprojektowanymi do tego celu sekwencjami, wyśmienitym udźwiękowieniem oraz szeregiem psychodelicznych scen. Interesująco zrealizowanej wizji zabrakło jednak wisienki na torcie. Mowa tu o satysfakcjonującym zwieńczeniu opowieści, które wgniotło by gracza w fotel i pozostawiło mętlik w głowie. Mimo tego drobnego mankamentu, Layers of Fear to pozycja jak najbardziej godna polecenia i każdy szanujący się fan growych horrorów nie powinien przejść obok niej obojętnie.