Programiści wyposażyli Burika w coś więcej niż tylko auta. Dali mu również własne nogi, których może używać w celach lokomocyjnych. Zabawę „na piechotkę” autorzy potraktowali jednak mocno po macoszemu. Przede wszystkim, Milo nie jest zbyt motorycznym facetem. Nie może wejść w specjalny tryb, pozwalający schować mu się za jakąś potencjalną osłoną, nie może walczyć wręcz, nie jest też w stanie skakać ani skradać się… W sumie tylko biega, strzela, kuca i kradnie cudze bryki, więc jak widzicie – jego „asortyment” ruchów pozostawia sporo do życzenia.

Nieszczególnie również zachwycają momenty, w których musimy dokonywać masowej eksterminacji bandziorów. Strzelanie jest bardzo proste, raczej statyczne i mało widowiskowe. Przeciwnicy wyjątkowo mało inteligentni, w związku z czym pokonywanie nawet kilkunastu strzelców na raz to małe piwo. Autorzy bardzo poszli nam też na rękę, bowiem gro uzbrojonych złoczyńców umieścili tuż obok beczek, które eksplodują po kilku trafnych pociskach, zabijając wszystkich w pobliżu. Czasem, rzecz jasna się to przydaje, choć nie muszę mówić, jak sztuczne sprawia to wrażenie.



Trochę też szkoda, że programiści nie przewidzieli więcej stref trafień w naszych wrogów. Nie ma znaczenia, czy trafimy w nogę, rękę, tyłek, czy tors. Efekt będzie zawsze taki sam i czasem naprawdę wiele ołowiu musimy zużyć nim wróg padnie trupem. Jedynie głowa jest ich słabym punktem. Trafienie w nią niemal zawsze kończy się likwidacją oponenta. To jednak zdecydowanie za mało. Można było zadbać o ten element gry Wheelman dużo bardziej pieszczotliwie, w szczególności dlatego, że „strzelanie” stanowi sporą część gry!

Ważną rolę w naszych drogowych poczynaniach odgrywa „skupienie”, które naładowane do odpowiedniego poziomu, pozwoli na wykonywanie specjalnych manewrów. Ów koncentrację podnieść możemy w bardzo prosty sposób. Wystarczy przez pewien czas jechać ze względnie zawrotną prędkością, niszczyć elementy otoczenia takie jak lampy, słupki, czy budki i doprowadzać do zderzeń z innymi wehikułami. Robić te wszystkie niegodziwości rzeczywiście warto, bowiem Burik z odpowiednio wysokim słupkiem skupienia staje się zdecydowanie bardziej niebezpieczny. Pierwsze, co może zrobić dzięki niemu, to wykorzystać do przyspieszenia prowadzonego przez siebie wozu. Po drugie, przy odpowiednim poziomie skupienia potrafi oddawać dokładny strzał w przeciwników, co objawia się zwolnieniem pracy gry i możliwością dokładniejszego celowania pistoletu w oznaczone miejsca wrogich pojazdów. Trzecia zdolność to tzw. „cyklon”. Jest ona w zasadzie bardzo zbliżona do poprzedniej umiejętności, a różnica polega jedynie na tym, że Burik prowadzone przez siebie auto obraca o 180 stopni i ostrzeliwuje swoje tyły. Tu jednak muszę napisać smutną informację – o ile wymienione zdolności są całkiem fajne, to większej ich ilości już nie uświadczymy. A szkoda, z całą pewnością można było coś tu jeszcze wymyślić!



Kręcenie zadymy jest niezwykle istotne, bardzo ważna jest również odpowiednia nawigacja, do której przydatna jest oczywiście mapa Barcelony. Dzięki niej, po pierwsze, będziemy mogli automatycznie przenieść się do miejsca, w którym do wykonania jest jakaś misja. A po drugie, możemy dokładnie zaplanować drogę, którą zechcemy dotrzeć do wybranego celu. Na nasze zadania składają się „questy” wątku głównego jak i zadanka poboczne. Tych drugich mamy kilka rodzajów. Wymagają one np. zniszczenia wskazanego pojazdu, kradzieży danej bryki, wzięcia udziału w wyścigu, dewastacji otoczenia, przewiezienia pasażera w określonym czasie itp. Za każdą należycie wykonaną pracę tego typu, zostaniemy w jakiś sposób wynagrodzeni. Uzyskamy np. dostęp do garażu, w którym przemalujemy swoją brykę i zmylimy tym samym policję; będziemy mogli skorzystać ze składu broni w celu uzupełnienia amunicji (lub wymiany giwery); czy też zwiększymy maksymalny poziom skupienia Burika.