Idąc za ciosem, niemieccy programiści w końcu rozwinęli sprawę organizacji naszych wojsk. Mamy teraz większy wpływ na ich wyposażenie i – co najciekawsze – możemy podopiecznych awansować na wyższe poziomy doświadczenia (dzięki złotu, jakie, rzecz jasna, sami wyprodukujemy). Nadal nie mamy jako-takiej kontroli nad wyznaczaniem tras owych żołnierzy, ale jest to w końcu jedna z cech charakterystycznych całej sagi. Nowe rozwiązanie sprawuje się bardzo dobrze i uważam, że seria o Settlersach powinna być wzbogacona o ten smaczek już jakiś czas temu!



Jedną z najbardziej znaczących innowacji, jest możliwość składania ofiar Bogom. Takie działanie ma znacznie szerszy wydźwięk, niż jedynie zadowolenie bóstwa. Przede wszystkim, w zależności od rodzaju złożonej ofiary, uzyskamy na krótki okres pewien profit, który w jakiś sposób wspomoże nas i naszych podwładnych. Będziemy mogli więc dla przykładu zwiększyć skuteczność bitewną naszych wojowników, zaopatrzyć nasze ziemie w większe ilości drzew, wody na nowo wypełnić rybami, itp., itd.. Fakt, jest to swojego rodzaju novum w świecie Settlersów, ale z drugiej strony – czy jest to jakiś nadzwyczajny pomysł? Jak dla mnie - nie, i nie nosi szczególnych znamion oryginalności. Do tego, w praktyce nie działa aż tak dobrze, bowiem okres oczekiwania na „załadowanie” ofiary wydaje się być czasem nieco zbyt długi i w nagłych potrzebach – taki „bonus” niewiele nam pomoże. Wam jednak może przypaść to do gustu i takowa innowacja się bardziej spodobać.

W swojej przygodzie z nowymi Settlersami, przejmiemy kontrolę nad trzema nacjami, tj. Egipcjanami, Bawarczykami i Szkotami. Prowadzenie każdej z nich jest ciut inne i autorzy w miarę możliwości zadbali o różnice pomiędzy państewkami. Największą z nich są chyba: występowanie trochę innych budynków oraz zmodyfikowane ścieżki produkcyjne. W związku z tym, winniśmy się w nich dokładnie zorientować. Inaczej też przedstawia się sprawia militariów. Nacje dysponują innymi wojakami – jedna skupi się na sile jednostek, a inna z kolei na liczebności - także tutaj potrzebne jest odmienne podejście do tematu. Ogólnie – niczego w tym aspekcie nie mogę zarzucić i wszystko wydaje się być w najlepszym porządku.



Do odegrania przygotowano nam 11 misji kampanii i ok. 20 pobocznych scenariuszy. Sądzę, że to liczba w zupełności wystarczająca i – teoretycznie – Narodziny Kultur powinny starczyć na dość długi okres zabawy. Warto przy tym zauważyć, że odgrywając kampanię nie mamy wpływu np. na wybór nacji jaką pokierujemy – każda misja sama przydziela dla nas naród.

Graficznie nie ma szału i nie oczekujcie nowoczesnych technologii. Jednocześnie skłamałbym, gdybym wyraził się źle o wizualizacji nowych Settlersów. Gra wygląda całkiem ładnie i estetycznie - bez wątpienia jest miła dla oka; nawet mimo swojskiej „wczorajszości”. Kwestia dźwięku z kolei, jak zawsze – bezbłędna. Towarzyszące nam melodie, nawiązują swoim stylem do muzyki ludowej nacji jaką kierujemy. Dodają grze nastroju i kolorytu.

Chociaż Narodziny Kultur na pewno wprowadzają sporo nowego do świata Osadników, ja pozostaję średnio zadowolony i trochę już znudzony tą niekończącą się serią. Wszystkie innowacje w stosunku do poprzedników, to rozwiązania doskonale znane z wielu tego typu gier i nie ma tu wielu rzeczy, które wyróżniały by nowych Settlersów na tle konkurencyjnych RTSów. Polecam więc go albo osobom, które nie miały jeszcze do czynienia z tą długowieczną serią, albo są jej zagorzałymi miłośnikami.