Jak nie trudno wywnioskować, nie jesteśmy jedynymi osobnikami prowadzącymi różnego rodzaju działalności. W Mieście Gangsterów co rusz natrafiamy na inne przedsiębiorstwa (bardziej lub mniej legalne), co do których będziemy musieli się jakoś ustosunkować. I tutaj znowu pojawi się spora ilość możliwości interakcji. Jeżeli natrafimy na niezależnie działający browar lub gorzelnię, możemy albo zakupić interesującą nas ilość alkoholu, albo okraść właściciela (co wprawdzie dostarcza pewną ilość darmowego towaru, ale wiążę się z ryzykiem bankructwa takiego interesanta), czy po prostu ostrzelać jego lokal z samochodu i wygonić go z budynku. Co więcej, niektóre domy zamieszkane będą przez istotne dla nas osobistości, takie jak politycy, celebryci, policjanci – od których, jeśli odpowiednio się ułożymy, zyskamy pomoc w prowadzeniu interesów (stróż prawa może np. odwrócić uwagę wydziału dochodzeniowego). Omerta: Miasto Gangsterów daje sporo tego typu możliwości, co również w pozytywny sposób wpływa na finalną jakość produkcji.

Nie można też nie wspomnieć o pewnych misjach dodatkowych, występujących w Mieście Gangsterów. Niektóre z nich będą prozaiczne, polegające na zawieraniu umów handlowych – czy to w związku ze sprzedażą/kupnem piwa, wódki czy broni palnej; inne natomiast zaoferują malutkie, dodatkowe zlecenia. Umiejętne prowadzenie handlu będzie bez wątpienia istotnym źródłem naszych dochodów, jeżeli tylko uważnie poprowadzimy ten proceder. Nie zawsze trzeba sięgać po broń, czasem dyplomacja jest równie skuteczna.



Początkowo kierujemy tylko głównym bohaterem gry i jego nowo poznanym przyjacielem, ale z czasem grupka rozrośnie się do nieco większych rozmiarów. Wraz z postępami zyskamy możliwość zatrudniania kolejnych postaci, wyróżniających się różnorakimi cechami i zdolnościami. W trybie ekonomicznym ich obecność jest o tyle ważna, że niemal każdą czynność jaką chcemy wykonać, musimy zlecać jednemu z członków naszej drużyny. Kiedy mamy ochotę pohandlować, wynająć lokal, dobić jakiegoś interesu, etc. – zawsze wskażemy osobnika, który ma to załatwić. A taki wybór wcale nie jest do końca obojętny. Każdy ma jakieś specjalne umiejętności, które może wykorzystać w terenie. Jedni dane zadanie zrealizują szybciej, inni zagwarantują większą efektywność kradzieży, a jeszcze inni są biegli w zastraszaniu… Możliwości jest kilka, trzeba więc i temu poświęcić trochę uwagi.

Z członkami mafijnej ekipy związany jest element RPG, o którym wspominałem na początku. Wygląda to dość klasycznie. Bohaterowie opisani są przez zestaw cech, takich jak muskulatura, finezja, spryt, wytrzymałość, itp., determinujących ich późniejszą skuteczność w boju. Poza tym przy awansie na wyższy poziom doświadczenia wybierzemy jakiś atut dla podopiecznych, wpływający albo właśnie na jedną z jego cech, albo zwiększający którąś z właściwości bitewnych. Atutów autorzy przygotowali faktycznie masę, co może się spodobać. Szkoda natomiast, że każda z postaci dysponuje takim samym zestawem talentów, a my wyłapujemy z niego tylko te optymalne dla danego herosa. W rzeczywistości więc, rozwój tylko pozornie jest bogaty, a w praktyce widać w nim zubożenia i ograniczenia.