Prócz wątku fabularnego dla jednego i wielu graczy, L4D oferuje również zabawę w trybie Versus, w którym gracze podzieleni zostają na dwie rywalizujące ze sobą ekipy. W skład pierwszej wchodzą oczywiście ludzie, druga zbudowana jest natomiast z zarażonych. Sama rozgrywka przebiega w bardzo podobny sposób jak podczas kampanii, z tą różnicą, że tym razem zwykłe zombie kontrolowane są przez komputer, w rolę tych zdolniejszych wcielają się natomiast gracze. Gra sama losuje klasę zombiaka dla danego gracza, przy czym nie można wcielić się w wiedźmę. Oczywiście, podobnie jak w przypadku ludzi, zombie muszą działać zespołowo, akcje solowe nie przyniosą większego rezultatu. Granie nieumarłymi jest według mnie najprzyjemniejszą opcją trybu Versus, największym zawodem jest natomiast brak większej ilości mapek. Deweloper dopasował do tego modelu rozgrywki tylko dwa z czterech dostępnych scenariuszów.

Left 4 Dead to wręcz idealna gra sieciową, której grywalność stoi na najwyższym poziomie. Tytuł, choć bardzo wciągający, nie jest jednak pozbawiony wad. Zdecydowanie największym jego minusem jest długość każdej z misji. Do ich ukończenia potrzeba mniej więcej 20 do 30 minut, co po przemnożeniu przez liczbę scenariuszy daje czas oscylujący w okolicy 2 godzin! Jest to bez wątpienia zbyt mało i nawet duża grywalność nie jest w stanie tego zatuszować. Valve powinno poświęcić więcej czasu na opracowanie map dla gry. Wówczas może dostalibyśmy przynajmniej dziesięć odmiennych lokacji. Nie sądzę aby było to nie osiągalne dla tak poważanego i doświadczonego dewelopera.

Wspomniałem wcześniej, że gra działa na silniku graficznym Source. Jego możliwości pozwalają na generowanie rozbudowanej architektury oraz dziesiątek biegających po niej jednostek. Tekstury są wysokiej rozdzielczości, efekty specjalne całkiem naturalne, a animacja oraz szczegółowość postaci nie wzbudzają żadnych zastrzeżeń. Niestety lokacje są puste i pozbawione drobniejszych szczegółów. Nie istnieje także praktycznie żadna interakcja z otoczeniem. Widać, że Source nie jest już tak imponującym narzędziem jakim był w momencie premiery Half-Life 2. Nie jest on w stanie konkurować z takimi arcydziełami jak CryEngine 2.0 czy też Unreal Engine 3.0, nie znaczy to jednak, że gra wygląda brzydko!



W kwestii porównania między platformami, obie dostępne wersje (Xbox 360 i PC) prezentują się prawie identycznie. Oczywistym jest, że blaszak ciągnie grę ustawioną na wyższą rozdzielczość, a tekstury, szczególnie po włączeniu maksymalnego filtrowania anizotropowego, prezentują się nieco lepiej; aczkolwiek edycja konsolowa również nie pozostaje dłużna. Największą zaletą w tym przypadku jest możliwość zabawy na dużym ekranie.

Na koniec pozostał mi jeszcze dźwięk i muzyka. Podczas biegania ulicami miasta słyszymy przeraźliwe jęki zombie, co jakiś czas ciszę nocną przetnie także jakiś krzyk, a cały klimat buduje mroczna muzyka. Sample, które posłużyły jako dźwięki wystrzałów oraz wybuchów brzmią naturalnie i przekonująco. Podobnie sytuacja wygląda z dialogami. Deweloper nagrał wiele różnych gadek, dzięki którym nasi podopieczni wydają się unikatowymi, obdarzonymi charakterem postaciami.

Left 4 Dead jest powiewem świeżości wśród strzelanek z perspektywy pierwszej osoby. Gra potrafi wciągnąć na wiele godzin, warunkiem jest jednak posiadanie grupki znajomych, chętnych do wzajemnego tłuczenia Zombie. Jako, że nie jest to szczególnie dużym problemem – zawsze można dołączyć się do już istniejących grup – na najnowsze dzieło studia Valve warto wyłuskać nieco złociszy!