Od biedy można wypunktować kilka minusów. Gra świetnie się sprawdza przy krótkich sesjach. Każdy układ da się zaliczyć w kilka/kilkanaście minut, więc przychodzimy po pracy, jeden szybki i do spania. Super, ale jeżeli lubicie godzinami siedzieć przy telewizorze, to chyba wykończycie się psychicznie przy tej bajce. Czasami bywa bardzo frustrująco, bo męczy się człowiek z danym fragmentem kilka minut, w tym czasie wykonuje kilkanaście podejść, by po pokonaniu przeszkody okazało się, że dalej jest jeszcze gorzej, a check pointa nie ma. Nie uda się zaliczyć dłuższej sekwencji i zaczynamy od ostatniego miejsca zapisu. Dogadywanie paniusi się powtarza, nagrano tylko kilka kwestii, które cieszą w pierwszych godzinach, a później nie chce się ich słuchać. To wszystko ma jednak bardzo mały, o ile w ogóle jakikolwiek wpływ na odbiór gry.



Jak w kilku zdaniach określić Ms. ‘Splosion Man? Ciężka sprawa, ale spróbuję. Jest to platformówka 2D, która stawia na zręczność, timing i humor. Można grać na spokojnie, a nawet ułatwiać sobie życie, ale zabawa w pobijanie wyników sprawia o wiele większą radość. No i ta kooperacja, która stanowi jakby oddzielną grę. Coś pięknego. Jak dla mnie małe i delikatne niedociągnięcia nie są w stanie przyćmić ogólnego kunsztu i geniuszu jaki wypływa z tej produkcji. Genialna rozrywka dla znudzonych ciągłym strzelaniem osób.