Olanie wszystkich pobocznych questów da nam czas rozgrywki zamykający się w około 4 godzinach. Później można oczywiście bawić się dalej, robiąc tytuł na 100%. Mimo wszystko, jest to dość słaby wynik. Najgorsze jest jednak to, że nie każdy będzie chciał się trudzić dalej, bo po pewnym czasie robi się trochę nudno. Zróżnicowanie misji jest, ale i tak sprowadza się do przejęcia innej laleczki i naciśnięcia „A”. Poza tym, jak już obada się umiejętności większości matrioszek, to mózg jakby z miejsca, po pierwszym zdaniu rozmowy, podaje informacje o tym, co trzeba uczynić, no i robi się nieciekawie. Największą z największych wad jest jednak brak kooperacji. Ta gra aż prosi się o tryb współpracy, w którym gracze muszą kombinować na różne sposoby, eksperymentować z "mocami" drewnianych ludków. Zupełnie nie rozumiem dlaczego nie zrobiono nic w tej kwestii. Ogromna szkoda.



Wykonanie jest niebanalne. Nie chodzi już o ilość władowanych efektów, bo tych akurat jest jak na lekarstwo, ale klimat otaczającego nas świata. Jest rewolucja technologiczna, obskurne tunele przeplatają się z „nowoczesną” architekturą. Szwędamy się po dworcu kolejowym, płyniemy na luksusowym okręcie, lecimy na sterowcu, a wszystko ma swój niepowtarzalny klimat. Niby nie idzie tego zauważyć podczas rozgrywki, ale czuć to jak bąki puszczane podczas kąpieli. Niebagatelny wpływ na ten fakt ma także genialna oprawa muzyczna, która nie wywołuje żadnych ciarek na plecach, ale aż człowiek by chciał skoczyć po wędlinkę na kartki. Dialogi pokazywane są w formie napisów jak w starych filmach i tak też je nakręcono. Nie usłyszycie więc żadnych lektorów starających się wypaść przekonująco. Bardzo mi to przypadło do gustu, bo nie psuje finalnego efektu, a jeszcze bardziej go pogłębia. Jeżeli miałbym się do czegoś przyczepić, to z miejsca rzucę hasłem, że tekstury się przenikają, a zaawansowanie technologiczne pozostawia trochę do życzenia, jednak widać gołym okiem, że to nowy i ładny tytuł.

Sumując. Liczyłem na dobry i nowatorski produkt i właśnie to dostałem. Gra jest zabawna i rajcująca, zmusza do myślenia, ale oferuje pomoc w trudnych sytuacjach. Jest ładna, ale nie rzuca na kolana. Jednym słowem, to bardzo wypośrodkowana produkcja. Tak, jakby twórcy chcieli dogodzić wszystkim, pomimo faktu, iż wzięli się za niesamowicie specyficzny temat. Raczej wątpię, żebyśmy kiedykolwiek ujrzeli jej kontynuację, ale Stacking ma w sobie trochę z rolnika, który właśnie zasadził mi w pamięci jakieś ziarnko. Na pewno nie zapomnę matrioszek, a ocena byłaby wyższa, gdyby nie ta horrendalna cena i brak współpracy dla kilku osób.