Myślę, że ogólnie Super Mario RPG jest tytułem prostym. Przeciwnicy nie stanowili dla mnie wyzwania – nawet pomysłowo wykonani bossowie – a dzięki temu do finału dotarłam mniej więcej po 13,5 godzinach grania. Z jednej strony, czas ten jest zupełnie wystarczający. Z drugiej jednak, mam wrażenie że nowe przygody wąsacza są odrobinę zbyt proste. Więcej w nich elementów przygodówki, aniżeli RPG. Co z tego bowiem, że mamy do dyspozycji ekwipunek, skoro znaczna jego część to te same przedmioty, różniące się w zasadzie tylko statystykami. Wariantów uzbrojenia, tudzież pancerzy, jest też zdecydowanie zbyt mało. Ciężko poczuć tu radochę z customizacji, albowiem została ona ograniczona do minimum. Inna sprawa, że gameplayowo również większego sensu w niej nie ma, bo konieczność upgradowania czegokolwiek niweluje niski poziom trudności.

Jeśli chodzi o oprawę audio-wizualną, zastrzeżeń nie mam. Grafika w Super Mario RPG prezentuje się bardzo dobrze. Świat jest kolorowy i czytelny, postaci są bardzo ładnie animowane – szczególnie w trakcie starć – a ich modele są tak pomysłowe i unikatowe, że wielokrotnie zatrzymywałam się na moment, by pochichrać z tego, co widzę na ekranie. Radochę sprawiły mi też dialogi, scenki przerywnikowe oraz ścieżka dźwiękowa. Nie żeby była ona śmieszna. Jest po prostu bardzo dobrze skomponowana i słucha się jej z przyjemnością.

Sumując moje wywody, Super Mario RPG to bardzo dobra gra o Marianie i całkiem przyjemna przygodówka z elementami RPG. Nie ma tu głębi z hardcorowych przedstawicieli gatunku, ale w sumie chyba nikt tego nie oczekuje. To przyjemna, lekka, odstresowująca historia, którą można cieszyć się przez kilka leniwych wieczorów na kanapie. Tak właśnie spędziłam z nią czas i uważam, że był to czas spożytkowany wyśmienicie. Gdybyście przypadkiem mi pozazdrościli (nieładnie!), pamiętajcie że Super Mario RPG jest dostępne w sklepach wyłącznie na konsoli Switch!