Dla estetów mam dobrą wiadomość! Jeśli szukacie graficznych fajerwerków, to... ostatnio ukazało się bardzo wiele gier wyścigowych na PSP z niezłą grafiką, więc macie z czego wybierać. Recenzowanej tu gry nie bierzcie w tym względzie pod uwagę, bo na ich tle wypada nędznie. Jej silnik to ulepszona wersja narzędzia napędzającego TOCE, które wydaje się wysłużone i mało efektowne. Wszystkie tory z minionego sezonu F1 są dobrze odwzorowane, z dbałością o niuanse takie jak nocny wyścig w Singapurze, czy ciasne uliczki z Monte Carlo; ale odniosłem wrażenie, że duża część z nich jest dosyć pustawa i poza wymienionym nocnym torem, elementy otoczenia w pamięć mi nie zapadły. Z muzyką jest niewiele lepiej, jest tylko kilka utworów na krzyż. Ja wiem, że na torze coś więcej ponad charakterystyczne wysokie tony V8 byłoby grzechem, ale autorzy mogli się bardziej postarać, dodając np. więcej utworów do menu, czy przy podsumowaniu wyścigu. Elementy SFX są poprawnie odwzorowane. Podsumowując więc – graficznie i dźwiękowo żadna rewelacja.




Trybów w grze jest wiele. Prócz szybkiej partii, przenoszącej nas od razu do właściwego wyścigu, możemy także zagrać pełną „sesję”: trzy opcjonalne treningi, kwalifikację (również opcjonalne, ale lepiej powalczyć o lepszą pozycję startową w głównym wyścigu) oraz bój właściwy. Jest też tryb kariery, gdzie firmując się własnym imieniem i nazwiskiem, staramy się najpierw dostać do jakiegoś team’u (dobra wiadomość dla polskich graczy - BMW Sauber oferuje nam się od początku, a na dodatek zajmiemy miejsce Nicka Heidfelda, tworząc duet z naszym Robertem). Jeśli utrzymamy się w drużynie, i będziemy dobrzy, lepsze stajnie zwrócą na nas oczy i może dane nam będzie ścigać się w kultowym, czerwonym bolidzie z koniem w logo? Będziemy również odbierać maile z różnymi informacjami ze świata F1, często stając się sami tematem tych wieści i wydarzeń. Obok ciekawego trybu kariery, warto zwrócić uwagę na niepozornie wyglądający tryb challenge. Sam omijałem go długo, ale uwierzcie – warto, bo oferuje odmianę. Jaką? Przede wszystkim model jazdy jest na mocno arcade’owych ustawieniach. Po drugie, gra wrzuca nas od razu w jakieś wydarzenie i mamy określone warunki do spełnienia. Rozgrywka dzieli się na fazy, których przejście gwarantuje wyzwanie specjalne, a to do łatwych nie należy. Przykład? Wyobraź sobie, że to już końcówka wyścigu i jedziesz daleko na czele stawki. Nagle obrywa się chmura, ale wszyscy niemalże za tobą zmienili opony na deszczowe. Ty zostałeś na „slickach”. Ślizgając się jak koń na lodowisku, musisz utrzymać pierwszą pozycję do mety. Tadam! Przyznam szczerze, że wyzwanie owe napsuło mi krwi, a był to dopiero początek. Na koniec opiniowania trybów, ze smutkiem napomknę o wykastrowanym trybie multiplayer. Mogę zrozumieć, że nie dali rady z graniem online, ale pamiętam, że TOCA Race Driver 3 Challenge posiadała niezły tryb game sharing ad hoc, Nie wiem czemu, mimo mniejszej ilości bolidów, skromniejszej liczbie torów i lekko tylko zmienionej grafice, model ten zniknął. Naprawdę, nie rozumiem tego. Tak czy siak, żałuję. Pozostaje więc tylko znaleźć drugiego zapaleńca wyścigów Formuły 1, który zakupi grę i stanie z Tobą w szranki przebywając nieopodal. Tryb ratuje duża liczba możliwych opcji do wyboru.



Tak więc gwoli podsumowania. F1 2009 jest na pewno lepszą grą od poprzednich z serii Formuły 1. Niestety, na tle innych wyścigów z wyższej półki, odstaje w wielu punktach. Ratuje ją pełna licencja na tory, drużyny i kierowców, a także dobry i elastyczny model jazdy. Jeśli jesteś maniakiem Formuły 1 i fanem Roberta Kubicy, to nie masz za bardzo wyboru, aczkolwiek jeżeli szukasz genialnych wyścigów – rozpatrz też inne tytuły, a tego zostaw na później (może stanieje, albo pojawi się kolejna, ulepszona edycja do tego czasu?). Choć gra nie jest zła, na pewno mogłaby być lepsza. Znacznie.