Napisałem w poprzednim akapicie o tym, że w The Talos Principle II jest coś, co pomaga nam kontynuować grę, nawet jeśli utkniemy i nie będziemy mieli pomysłu co zrobić, by iść dalej. W wirtualnym świecie występują gdzieniegdzie specjalne Iskry Prometeusza. Możemy dzięki nim zaliczyć wybraną łamigłówkę bez faktycznego jej rozwiązywania. Iskry są jednak mocno ograniczone pod względem liczebności (znalazłem 2), a ponadto jedynym sposobem na odzyskanie ich jest znalezienie sposobu rozwiązania zagadki, w której je wykorzystaliśmy. Koncepcja prosta i sprawia że nie możemy nadużywać systemu ułatwień.

Świat w najnowszym projekcie studia Croteam jest po części otwarty. Nie możemy wchodzić wszędzie gdzie chcemy, a jedynie do miejsc, które udało nam się odblokować, często są one jednak rozległe i wypełnione pobocznymi aktywnościami. Zagadki dodatkowe, czyli te niewymagane do ukończenia głównego wątku fabularnego, są bez dwóch zdań najtrudniejsze ze wszystkich. Kilka z nich rozwikłałem, ale większość czeka na moment, gdy będę miał nieco więcej wolnego czasu… może np. w trakcie nadchodzących świąt znajdę chwilę?! Satysfakcja z wygranej jest w ich przypadku ogromna, ale trzeba też wykazać się nadludzką cierpliwością, bo są mocno zakręcone.

Skoro o świecie mowa, wspomnieć trzeba, że poszczególne wyspy archipelagu są rozbudowane i zróżnicowane. Otoczenie ciągle się zmienia i choć nie mamy do czynienia z najładniejszą i najbardziej zaawansowaną graficznie produkcją, to nie sposób się w sumie do czegokolwiek przyczepić. Każde miejsce jest unikatowe, interesujące, upakowane puzzlami oraz strzępkami informacji na temat tego, co wydarzyło się tu przed naszym przybyciem. Rzekłbym nawet, że eksploracja jest często tak samo ważna, jak same łamigłówki. Szczególnie jeśli chcecie poznać cały przygotowany przez deweloperów materiał.

Jeśli chodzi o sprawy czysto techniczne, The Talos Principle II wygląda i brzmi bardzo dobrze, pomimo tego że – o czym wspomniałem – na pewno nie jest to najbardziej zaawansowany projekt bieżącej generacji. Animacje są czasem sztywne, występuje efekt popin, elementy wystroju lubią się wzajemnie przenikać, a ponadto dwukrotnie zostałem wyrzucony do menu głównego konsoli i musiałem wczytać ostatni checkpoint. Nie powala też ścieżka muzyczna, która jest raczej nijaka i mało porywająca. Zdecydowanie lepiej od niej prezentują się dialogi, ale one też banku nie rozbiją. Croteam wykonało dobrą robotę i tyle. Nie ma czego chwalić i na co narzekać.

Pochwalić natomiast wypada całokształt. The Talos Principle II to jedna z najbardziej unikatowych, interesujących i angażujących gier ostatnich miesięcy i lat. Twórcom udało się przygotować rozbudowany świat, wypełniony po brzegi ciekawymi zagadkami oraz mnóstwem egzystencjalnych pytań. Bawiłem się tu wyśmienicie, choć okazyjnie miałem ochotę trzepnąć padem w kąt i zająć się czymś innym. Poziom trudności jest dość wysoki i warto o tym pamiętać decydując się na zakup. Jeśli lubicie wyzwanie, nietuzinkową koncepcję i porządną realizację, to bierzcie w ciemno. Czeka Was kilkadziesiąt godzin wyśmienitej rozrywki, a satysfakcja gdy na ekranie ujrzycie napisy końcowe w pełni wynagrodzi Wam wszelkie trudy i znoje.