Największa zmiana to w tym przypadku kosmetologia – teraźniejsze pole walki z Modern Warfare zostało zastąpione lokacjami odpowiednio wzorowanymi na miejscówkach z II wojny światowej, współczesne pukawki podmieniły odpowiedniki sprzed kilkudziesięciu lat. Twórcy nie silili się jednak na pełne oddanie realizmu pola walki z pierwszej połowy XX-wieku. Do broni możemy dokładać liczne gadżety, jak chociażby kolimatory, zaawansowane celowniki czy tłumiki - modyfikatory, o których podczas największego konfliktu zbrojnego w historii ludzkości nikt po prostu nie słyszał. Podobnie jak o samonaprowadzających pociskach czy sterowanym za pomocą pilota mini-czołgu. Nie można więc nastawiać się na stuprocentową immersję, ale to przecież Call of Duty – tutaj możemy pomalować broń na kolor jaskrawo-żółty czy różowy. W kwestii skórek twórcy dopiero się zresztą rozkręcają...

Pod względem trybów rozgrywki także próżno szukać większych innowacji. Nowością jest wariant zabawy nazwany Patrol, w ramach którego obydwie drużyny podążają za flagą / okręgiem, który automatycznie przemieszcza się po mapie. Całkiem ciekawe rozwiązanie, sprawiające, że trup ściele się często i gęsto. Fani nieco spokojniejszych i mocno rywalizacyjnych form rozgrywki powinni z kolei spróbować trybu Champion Hill. W jego ramach zespoły składające się z dwóch-trzech graczy podejmują wyzwania w ramach serii kolejnych rund. Pojawia się tu także wątek ekonomiczny – za zdobywaną kasę kupujemy wyposażenie i broń, a także je ulepszamy. Całkiem fajna opcja, szczególnie jeśli mamy znajomego, z którym możemy zagrać - poniekąd przypomina to model “Skrzydłowy” z CS GO.

Resztę trybów z Call of Duty: Vanguard doskonale znamy z poprzednich odsłon gry. Deatmatch, Drużynowy Deatmatch, Zabójstwo Potwierdzone, itp. To wszystko sprawdzone i satysfakcjonujące formy rozgrywki, a przede wszystkim – szalenie dynamiczne, jak na Call of Duty przystało. Klasyczna formuła i szybkość rozgrywki oznacza, że choć giniemy tu często, to nie mija kilka sekund gdy ponownie wracamy na pole bitwy. W tej kwestii także nic się nie zmieniło.

Pewnym zawodem jest - na ten moment - tryb Zombie, bowiem póki w Vanguard nie rozpocznie się pierwszy sezon rozgrywek (a rozpocznie się w grudniu), to nie znajdziemy tu wątku fabularnego czy możliwości poszukiwań tradycyjnego easter egga. Same zombiaki nieco zmieniły swoją formułę - nie skupiamy się już na jednej mapie. Zamiast tego trafiamy do czegoś w rodzaju huba, w tym przypadku zrujnowanego Stalingradu, gdzie możemy ulepszyć broń (lub wylosować nową), aktywować kolejne umiejętności czy wykupić nowe gadżety. Co jakiś czas atakują nas tam zombiaki, ale nie aż tak intensywnie, jak do tej pory. Prawdziwa akcja ma miejsce w ramach serii kolejnych misji, do których przenosimy się przy pomocy czerwonych teleportów. Zadań jest kilka rodzajów - w jednym musimy klasycznie wyeliminować jak najwięcej żywych trupów, a to wszystko na bardzo ciasnej mapie. W innym musimy przeprowadzić latającą czaszkę przez mapę, w czym zombiaki próbują nam przeszkodzić. Kolejny typ polega na zbieraniu orbów pozostawianych przez pokonane truposze i deponowanie ich w specjalnych punktach. Oczywiście im dalej w las (czyli im więcej zadań wykonamy), tym zombiaki stają się silniejsze i gra się trudniej. Po powrocie do naszej bazy wypadowej, co jakiś czas poszerza się zaś jej teren, a my zyskujemy dostęp do nowych miejscówek.  

Tryb Zombie - jak zwykle - jest satysfakcjonujący, a Modern Warfare i Vanguard, ze swoim fantastycznym systemem strzelania, wzniosły go o oczko wyżej. Nie da się jednak ukryć, że dopóki zombiaki nie oferują pełnej zawartości, to ciężko je w pełni ocenić, a powtarzanie tych samych misji może dość szybko zrobić się monotonne. Zobaczymy, co twórcy zaoferują w grudniu.

W rezultacie Call of Duty: Vanguard to w głównej mierze po prostu kolejny CoD – z gatunku tych dobrych, ale nie rewelacyjnych. Gra mocno kopiuje mechaniki i rozwiązania z Modern Warfare 2019, w efekcie mamy wrażenie brania udziału w bardzo podobnym spektaklu. Jeszcze dziś nie jest to minus, ale trudno nie ukryć, że po dwóch latach od premiery poprzedniej odsłony na nowym silniku, oczekiwania były jednak nieco większe. Zdaje się jednak, że od robienia rewolucji z marką jest studio Infinity Ward, dlatego nie pozostaje nic innego, jak poczekać na ich ruch w temacie. Tymczasem Vanguard to udana strzelanka, ale nic więcej. Fanów marki raczej nie trzeba przekonywać do jej zakupu, ale tym którym CoD się przejadł, tytuł nie zaoferuje zbyt wielu nowych wrażeń.