Warto także wspomnieć o trybie Podboju, dostępnym z poziomu potyczki sieciowej. Wygranie takowego pojedynku polega na zdobyciu określonej ilości punktów przez konkretną drużynę. Te pozyskamy, eliminując zastępy przeciwników, „hackując” ich struktury oraz kontrolując własne. Najciekawsze są jednak specjalne misje, aktywowane po spełnieniu określonych warunków. Ot, chociażby ubicie 5 przeciwników, korzystając jedynie ze strzelby tudzież karabinu snajperskiego. Ochrona konwoju, rozbitego w pobliżu zaprzyjaźnionego VIPa czy też wspomaganie specjalnego dowódcy w ataku na bazę wroga, w momencie osiągnięcia sukcesu przysporzy nam sporej ilości punktów zwycięstwa. Dzięki owym zadaniom każda potyczka charakteryzuje się spontanicznością, co pozytywnie wpływa na kolejne godziny spędzone z grą.



Tym samym dochodzimy do momentu, którego obawiałem się od samego początku – pustki na serwerach. Aby dołączyć do gry składającej się jedynie z żywych przeciwników, należy mocno się natrudzić. Większość postawionych serwerów świeci pustkami, a walka z botami w żadnym wypadku nie jest satysfakcjonująca. Oczywiście nie jest to wina twórców, jednak z kronikarskiego obowiązku musiałem o tym wspomnieć, wszak Section 8 skupia się na potyczkach sieciowych.

Technicznie twór studia Time Gate plasuje się w niższych stanach średnich. Potencjał Unreal Engine 3.0 nie został wykorzystany w stu procentach. Choć całość nie razi w oczy, nie potrafi także niczym zachwycić. Tu i ówdzie można zaobserwować kanciaste budowle czy nieatrakcyjne pustkowia. Niejedna gra hulająca na tym samym silniku wygląda po prostu lepiej. Warto natomiast pochwalić robotę dźwiękowców. Tu nie mam się do czego przyczepić – wystrzały brzmią atrakcyjnie, gdzieś tam w tle przygrywa dobrze wpasowana muzyka, a komunikaty bojowe oznajmiane są przez miły dla ucha, damski wokal.

Section 8 wydane zostało w całości po angielsku. TopWare nie pokusiło się o translację, przygotowało natomiast wyczerpującą instrukcję, która rekompensuje braki ojczystego języka w samej grze. Polski dystrybutor żąda niewygórowaną stawkę za dość dobry produkt, co jest chyba najważniejszą zaletą opisywanego tytułu. Gdyby gra kosztowała 100 złotych, polecenie jej komukolwiek byłoby dla mnie trudne. Przy obecnej sytuacji sprawa wygląda jasno – jeśli lubujecie się w futurystycznych strzelankach i chcecie pograć przez sieć, czym prędzej gońcie do najbliższego sklepu z grami!