Hellgate: London składa się jednak z wielu elementów, wśród których jest iście wspaniały bestiariusz. W tym właśnie aspekcie projekt studia Flagship Studios stanowić może wzorzec dla innych produkcji z gatunku action RPG. Mamy do czynienia z dziesiątkami odmiennych pokrak, które różnią się między sobą nie tylko nazwą, lecz także wyglądem, posiadanym uzbrojeniem oraz umiejętnościami specjalnymi. Na początku zabawy większość oponentów jest stosunkowo słabych, z czasem stają się oni jednak konkretnymi bydlakami. Na szczęście główny bohater przez cały czas poprawia swoje statystyki, dzięki czemu może skutecznie wygrywać nawet z najgroźniejszymi dziwolągami; przed którymi wcześniej musiał spierniczać, bowiem odchodził w zaświaty zaledwie po kilku uderzeniach. Nowe uzbrojenie, potężniejszy pancerz i zestaw świeżych umiejętności pozwalają nam siać spustoszenie pośród demonicznych pomiotów szatana.

System uzbrojenia w Hellgate: London podobnie jak liczba i zróżnicowanie oponentów, również zasługuje na pochwałę. Autorzy wykazali się niebywałą pomysłowością, a więc ilość uzbrojenia jest prawdziwie fascynująca. Podczas przemierzania świata gry natrafimy na tysiące różnych rodzajów giwer, broni białych, pancerzy, naramienników, rękawic, spodni itd. Dodatkowo wiele przedmiotów da się zmodyfikować przy pomocy specjalnych urządzeń oraz upgradów. Zwykły karabinek maszynowy może zamienić się w broń ostatecznej zagłady kiedy dorzucimy do niego wyrzutnię rakiet, generator błyskawic lub inne mniej lub bardziej przydatne elementy. W podobny sposób możemy oczywiście wpływać na inne znalezione w grze przedmioty, dzięki czemu ilość kombinacji jest praktycznie nieograniczona. Osoby, które nie przepadają za własnoręcznym szturchaniem mogą także zakupić uzbrojenie u wielu sprzedawców, lub zdobyć je wykonując zlecenia od postaci niezależnych. Warto jednak pamiętać, że najlepszy oręż znajduje się w gniazdach demonów, lub w ich bebechach. Im groźniejsza bestia tym większa szansa na otrzymanie prawdziwie wyjątkowych gratów.



Jeśli mowa o wyjątkowości to warto wspomnieć także, że projekt Flagship Studios pozwala na wybranie jednej z wielu klas postaci. Każda z nich posiada odmienne umiejętności, jest w stanie korzystać z innego uzbrojenia i oczywiście charakteryzuje się innymi wadami i zaletami. Mistrz miecza z prawdziwym artyzmem posługuje się bronią białą, a do jego dyspozycji są zdolności specjalne, pozwalające powalać oponentów i eliminować ich całymi garnizonami. Inżynier podczas walki wspiera się głównie mechanicznymi tworami, sam natomiast pozostaje z tyłu i obserwuje akcję z bezpiecznej odległości. Podobną taktykę stosuje zresztą Przywoływacz, on jednak nie stosuje pomocy mechanicznych tworów, lecz sług należących do świata demonów. Ilość klas zapewnia wiele różnych typów rozgrywki, a co za tym idzie każdy fan gatunku powinien znaleźć coś dla siebie. Nie mam żadnych wątpliwości, że Hellgate: London oferuje jedne z najciekawszych postaci jakie można znaleźć w grach action RPG. Od czasu Diablo 2 nie miałem do czynienia z tak dobrze zaprojektowaną grupą bohaterów, a ich największą zaletą nie są setki odmiennych rodzajów oręża, lecz umiejętności specjalne!

Odmienne klasy postaci posiadają oczywiście inne zestawy zdolności, które przedstawiono przy pomocy drzewek. Każda pozycja na drzewku reprezentuje inną umiejętność oraz jej poziom. Oczywiście nierealne jest posiadanie wszystkich zdolności na maksimum, dlatego też należy się skupić na kilku najbardziej nam odpowiadających i starać się je podnieść do jak najwyższego levelu. Trzeba myśleć przyszłościowo i cały czas wybierać jak najlepsze rozwiązania. Liczba punktów umiejętności przyznawanych za posiadane doświadczenie jest bardzo skromna, a co za tym idzie każdy z nich jest na wagę złota!
Niestety, choć Hellgate: London to bardzo dobra gra, deweloperzy nie ustrzegli się kilku mniejszych i większych niedociągnięć. Zdecydowanie najbardziej irytującym bublem są problemy z silnikiem, na którym funkcjonuje program. Jest on stosunkowo mało stabilny, a co za tym idzie co jakiś czas wywalało mnie do systemu, lub występowały niczym niewyjaśnione zwolnienia, szarpania i zmiany płynności grafiki. Mam jednak nadzieję, że kolejne łatki szybko zlikwidują problem i zabawa będzie mniej stresująca. Pozostałe niedociągnięcia są raczej mało znaczące i myślę, że zależą głównie od gustów gracza. Mi na przykład średnio podoba się inwentarz, system podnoszenia przedmiotów oraz widok z perspektywy pierwszej osoby. Brakuje w nim klimatu i zdecydowanie lepiej grać, korzystając z TPP. Oczywiście innym graczom rozwiązania te mogą się podobać, dlatego też nie będę ich punktował jako konkretne minusy!