Jedną z atrakcji gry zaimplementowaną przez twórców, jest obecność rosyjskiej gwiazdy porno, Mileny Lisicyny. W sumie jaka tam z niej gwiazda porno to ja nie wiem, tak samo jak prawdziwość tego nazwiska, ale mniejsza o to. Jej rola w grze jest dość mało istotna – czasami po prostu pojawia się na planszy i coś do nas zagaduje, a czasami pojawia się przerywnik filmowy, w którym to owa gwiazda filmów dla dorosłych reklamuję jakieś akcesoria, również do celów które powinny interesować osoby powyżej 18-stego roku życia. Rzecz jasna nie muszę nikomu tłumaczyć, że Milena występuje w grze w całkowitym negliżu, a zasłonięta jest jedynie największa intymność. Prawdę mówiąc nieco ciężko jest mi się ustosunkować co do obecność tej panny w grze. Jestem jednak skłonny powiedzieć, że jej obecność działa raczej na korzyść Zwierząt z Elektrowni. Jest to bowiem tak samo porąbane jak całokształt, a świństwa które owa panienka mówi także potrafią wywołać mały uśmieszek na twarzy gracza. No i – całkiem ładna z niej dziewczyna… :)

Kolejnym pomysłem programistów na urozmaicenie gry jest wprowadzenie szeregu minigierek, których przejście jest niezbędne do ukończenia gry. Nie jest to nic wielkiego ani bogatego: raz np. będziemy układać skrawki potarganej mapy. Innym to razem pogramy w bardzo prostą, komputerową strzelankę, czy też stoczymy pojedynek na miecze (co również ma minimalny poziom skomplikowania). Jest jeszcze kilka innych dodatkowych rozrywek, ale ich poziom nie przekracza wyżej wymienionych. Mówiąc jednak szczerze, ich bezprecedensowa prostota jest w jakiś sposób zabawna, a niektóre pomysły grafików, są po prostu powalające!

Na wizualną stronę Zwierząt z Elektrowni narzekać raczej nie można. W prawdzie nie mamy do czynienia z głęboką, piękną oprawą 3D, ale mamy za to bardzo kolorowe i ładne 2D, przywodzące na myśl stare, dobre przygodówki. Dodatkowo mamy tu całkiem niezłą i dość komiczną animację, tak więc jestem pewny, że oczy Was nie rozbolą.

Trochę prostych melodii, w miarę fajne dźwięki otoczenia, oraz świetne podkłady lektorskie: tak można by ująć w całości aspekt udźwiękowienia. Bardzo dobrze wszystko się wkomponowuje w świat gry i bezproblemowo równa się z niezłym poziomem całokształtu.

Bezapelacyjnie świrnięta fabuła, masa wulgaryzmów i wyjęte z kosmosu elementy erotyki. Oto cały obraz Zwierząt z Elektrowni. Czy jest to odpychające? Tak, ale tylko dla osób zbyt poważnie traktujących dobre wychowanie i nie mających w sobie zbyt wiele „luzu”. Jeśli bowiem odłożyć na bok swoje maniery i dać się na trochę porwać w ten (odważę się powiedzieć) prostacki świat, to zwyczajnie można się nieźle ubawić wcale nie stając się przepaścią intelektualną… Jeśli więc jesteś osobą której nie przeszkadzają brzydkie wyrazy i świństwa, a do tego lubisz przygodówki – to nie widzę powodów, dla których Zwierzęta z Elektrowni miałyby nie przysporzyć Ci frajdy. Jedynie szkoda, że gra jest stosunkowo krótka – starcza w zasadzie na parę godzin grania. Ale cóż, może doczekamy się czegoś podobnego… ja przynajmniej mam taką wulgarną nadzieję!