Zidan @ 22.04.2012, 09:47
Natomiast jak bardzo nie mielibyśmy do czynienia z rozgrywką prostą, tak w swym braku złożoności jest ona zupełnie przyjemna i wciągająca. Mimo że założenia gry są już leciwe, to przy tych drobnych unowocześnieniach nadal potrafi ona przykuć uwagę i zabrać nieco czasu. Zabawa bowiem, poza tym że jest prosta, jest też odpowiednio wyważona i mimo tego że nie stanowi dużego wyzwania – wymaga od gracza pewnego pomyślunku i zręczności. Tym samym Cannon Fodder 3 dostarcza garść frajdy, czego – prawdę mówiąc – zupełnie się nie spodziewałem, chociaż rzecz jasna mam tu na myśli frajdę dość umiarkowaną.
Misje, które wykonamy nie są zbyt skomplikowane czy wymyślne. Naszym zadaniem będzie przede wszystkim eksterminacja wrogich jednostek, niszczenie budynków, podkładanie ładunków wybuchowych we wrogich bazach, itp. Schemat raczej się nie zmienia, zmienia się jedynie poziom skomplikowania. Z czasem mapa zacznie obrastać w coraz większą liczbę adwersarzy, dział, pojawią się też „zmotoryzowani” oponenci (my także będziemy mogli poprowadzić np. samochód). Wprawdzie ciężko twierdzić, by przez to poziom trudności misji drastycznie wzrastał, ale fakt faktem – totalnie bezrefleksyjna rozgrywka nie wchodzi w grę.
Warto też dodać, że nasi dzielni żołnierze – wraz z kolejnymi zabitymi na swoim koncie – będą awansowali na coraz wyższe poziomy doświadczenia. To jednak nie będzie miało dla gry szczególnego znaczenia, bowiem każdy kolejny awans tylko trochę zwiększa celność naszych podopiecznych, tudzież zwiększy ich częstotliwość strzału. Można było bardziej rozbudować te kwestie. Trzeba też mieć na uwadze, że śmiertelność podwładnych jest dość duża, toteż nawet ci bardziej doświadczeni wojacy, będą po śmierci zastępowani przez totalnych żółtodziobów - nasza praca pójdzie więc na marne.
Jeszcze z rzeczy istotnych – wspomnieć trzeba, że na każdej z map rozsiane będzie całe stado bonusów, dzięki którym czasowo wzmocni się jedna z naszych cech (np. odporność na strzały, szybkość, czy też częstotliwość strzału). Nie są to wprawdzie zbyt ciekawe dodatki, ale wsumie przydatne i mimo wszystko urozmaicające zabawę.
Natomiast nie podobała mi się oprawa graficzna i wcale nie mam tu na myśli zupełnie niedzisiejszych tekstur czy efektów świetlnych. Przede wszystkim razi dość banalna stylistyka, niby naśladująca tą z poprzednich części gry, ale mimo wszystko niezbyt przekonująca – zobaczcie zresztą sami na screenach. Także otoczka dźwiękowa mogłaby być lepsza: muzyka trochę drażni, chociaż już same efekty dźwiękowe nawet dają się jeszcze słuchać.
Reasumując: Cannon Fodder 3 nie jest czymś nadzwyczaj powalającym, ale muszę przyznać, że i tak sprawuje się lepiej niż początkowo zakładałem. Choć jest to gra, która nadaje się raczej na krótkie posiedzenia i nie ma niczego wspólnego z ambitną rozrywką, ma swój drobny urok i nie jest bardzo zła w odbiorze. Generalnie, można pograć, ale nie trzeba.
| Przeciętna |
Grafika: Nieco rażą niezbyt wysokiej jakości tekstur, jednak bardziej przeszkadzała mi brzydka stylizacja gry. |
| Przeciętny |
Dźwięk: Nie stoi na szczególnie wysokim poziomie, także muzyka nieco drażni ucho, ale mimo wszystko efekty dźwiękowe nie są najgorsze. |
| Dobra |
Grywalność: Ku mojemu zaskoczenia, gra – mimo tego, że nie należy do szczególnie zaawansowanych tworów – całkiem dobrze sprawdza się na ekranie i dostarcza pewnej frajdy. |
| Przeciętne |
Pomysł i założenia: Nic nadzwyczajnego wprawdzie nie wymyślono, ale garstka nowości względem pierwowzoru dość dobrze odświeża stare Cannon Fodder. |
| Dobra |
Interakcja i fizyka: Sporo można zniszczyć co zalicza się na plus, szkoda natomiast, że nie można np. chować się za drzewami czy ścianami. |
|
Słowo na koniec: Jakość gry jest powyżej przeciętnej i zabawa dostarcza pewnej frajdy, choć oczywiście nie jest to szczególnie pasjonująca i wciągająca rozgrywka. |
Werdykt - Przeciętna gra!
PodglądBICodeURLIMGCytatSpoiler