Silent Hill (PSX)

Do dzisiaj pamiętam tego j####go kota z szatni, nie wiem dlaczego ale wystraszył mnie bardziej niż pozostałe stwory. A o grze mogę napisać, że miała interesującą fabułę, średnią grafę nawet jak na standardy psx-a(model głównego bohatera był taki jakiś dziwny), rewelacyjny dźwięk, który budował niesamowity klimat. Męzyłem się bardzo z zagadkami, ale po latach stwierdzam, że to przez słabszą znajomość języka a nie przez to, że były trudne. I radio, tego dzwięku nie mogę usunąć z pamięci, jak i tego że za każdym razem gdy po wejściu do nowego pomieszczenia odezwało się, od razu przylegałem plecami do ściany z wciśniętym R1, przygotowując się do obrony. Powiem tak, 10 lat temu piałem z zachwytu na d tą grą, dziś już szału nie robi, pozostaje za to miłym wspomnieniem.

Po tylu latach w końcu przysiadłem i zapoznałem się z historią tytułowego Silent Hill. Przede wszystkim jest to absolutnie gra ponadczasowa i niesamowicie wciągająca. Atmosfera niepowtarzalna, jedyna w swoim rodzaju. Dźwięki dochodzące zewsząd przerażały mnie piekielnie bardziej niż stwory, który po połowie gry przestały być straszne ( przyzwyczaiłem się i to uważam za duży minus ). Sporo eksploracji, ciekawych zagadek jak i pomysłowych rozwiązań urozmaicało zabawę i nie pozwalało się nudzić. Najbardziej smuci mnie to że miałem ZŁE zakończenie więc po kilku minutach rozmyślania zrozumiałem gdzie zrobiłem błąd. Powinienem przejść ponownie ale przeraża mnie sama myśl że znów musiał bym nasłuchiwać się tych okropnych dźwięków. Aż żałuję że nie miałem okazji ograć Silent Hill'a w dniu premiery. Perełka wśród gier!

Ciepło wspominam tę grę, nie wiem ile mogłem mieć lat jak to przeszedłem, ale może to było gimnazjum. Niemniej jednak gra z pewnością wdarła się w mój umysł na tyle, że nigdy go nie opuści. Po prostu świetna i ponadczasowa pozycja genialny klimat. Radyjko szczególnie wzbudzało dreszczyk. Ahh te czasy PSX'a...

Klasyk, ale bezlitosny. Niedzisiejsze sterowanie doskwierało mi do samego końca, ale tak naprawdę największym przeciwnikiem są nieoczywiste często cele i dodatkowe zadania, prowadzące do lepszych zakończeń - chylę czoła, jeśli ktoś osiągnął GOOD+ bez zaglądania do poradnika. Niesamowita, gęsta atmosfera skąpanego we mgle Silent Hill wynagradza jednak wszystko - co prawda w jedynce brak jeszcze najbardziej kojarzonego z serią Piramidogłowego, ale i tak jest się czego bać. Podobało mi się także rozsądne podejście samych twórców do gameplaya - dla przykładu w pewnym momencie spodziewamy się powrotnego długiego, upierdliwego spaceru przez pół miasta, a tu się okazuje, że ten fragment został celowo wycięty, bardzo słusznie zresztą.
Sumarycznie to przedstawiciel mojego ulubionego rodzaju gier - z niespieszną eksploracją, zbieraniem potrzebnych przedmiotów, bez walki na każdym kroku. Polecam, bo o grafice szybko się zapomina, a klimat robi robotę. Tylko trzeba przecierpieć sterowanie.

To, że gra się okropnie zestarzała, to fakt. Porządny jej remaster sprawiłby, że byłby to niedościgniony growy horror na lata. No ale Konami nie ma chyba tego w planach, a szkoda niezmierna. Nie jestem fanem remasterów, remake'ów itd, ale ta gra aż się o niego prosi. Gdy... jeśli powstanie, to pozamiata.