Resistance: Fall of Man (PS3)

Jak dla mnie,to gra nawet spoko,bardzo wciągająca,ale...mało checkpointów,zawsze przeciwnik strzela tylko do nas(choć jest duzo innych żołnierzy wokoło),niemrawi wspóltowarzysze,strzelaja i trafic nie mogą,wrogowie widza nas z bardzo duzej odległości i juz strzelaja jakby mieli sokoli wzrok...ale i tak grywalna

Jak na 2006 rok to poziom trudności bardzo dobry. Casuale nie mają tu czego szukać bo będą ginąć raz za razem. Graficznie stoi cienko nawet bardzo, ma swoje słabości ale taka gierka 7/10 specyficzny klimat ma, no i jako Exclusiw taki bardziej średni jest.

Oj trudna to gra trudna. Osobiście potrzebowałem pomocy brata na split-screen'ie bo sam nie dawałem sobie rady.

Jestem już bliski ukończenia tego tytułu. Resistance przeleżało na półce chyba ponad 2 lata, zanim je ruszyłem i muszę przyznać, że pierwszy kontakt zrodził we mnie bardzo mieszane uczucia. Gra jest szarobura, ale wtedy chyba właśnie zaczęła się moda na shootery wyprane z kolorów. Jakość oprawy dziś wypada dość blado - widać, że to gra z początku obecności PS3 na rynku, kiedy to developerzy jeszcze do końca nie wiedzieli, jak ugryźć moc tej skomplikowanej sprzętowo konstrukcji, choć pewnie w chwili debiutu robiła niezłe wrażenie.

Pomijając idiotyzmy fabularne i kiepską narrację pełną dziur, sam gameplay się broni. Giwery mają odpowiedni wykop, dobrze brzmią i można mieć ich ze sobą cały komplet, zaś chimery wyglądają odpowiednio potwornie i złowieszczo. Czuć tutaj mocne inspiracje City 17 i tworami Kombinatu, ale niestety mocno wymieszane z nijaką architekturą obcych choćby z BlakSite: Arena 51. Momentami miałem nawet wrażenie, że ktoś na City 17 po prostu zwymiotował i wrzucił to jako tutejszy plac zabaw.

Nie mogę jednak odmówić Resistance czegoś, co jednak mnie przy niej trzyma - klimatu. Jest posępnie, panuje atmosfera beznadziei, a sekwencje przemierzania lokacji skąpanych w ciemnościach robią robotę, zwłaszcza podczas gry na słuchawkach, nocą. Jest ewidentnie coś, co sprawia, że na pewno sięgnę po kolejne odsłony, także tę na PSP.

Między jedynka a dwòjka jest ogromny przeskok jakościowy, więc na pewno Ci sie spodoba.

Ukończyłem. Finał obsysa do chrząstki, nie prezentując nic ponad sztampę. Za to intryguje mnie motyw tajemniczej organizacji, której martwych żołnierzy spotyka się po drodze. Nikt o niej nie mówi, za to daje powód do wielu dyskusji. W dwójce pewnie dowiem się na jej temat dużo, dużo więcej.