Assassin\'s Creed II - relacja z pokazu na PGA 09 (XBOX 360)

Lucas-AT & CzesiuGM & Raaistlin @ 11:33 20.10.2009

Lucas-AT Targi Poznań Game Arena bez wątpienia co rok rosną w siłę, co udowodniła chociażby miniona właśnie edycja, na której doczekaliśmy się niemałej liczby prezentacji gier, mających stać się hitami nadchodzących miesięcy.

0 kudos

Lucas-AT

Targi Poznań Game Arena bez wątpienia co rok rosną w siłę, co udowodniła chociażby miniona właśnie edycja, na której doczekaliśmy się niemałej liczby prezentacji gier, mających stać się hitami nadchodzących miesięcy. Jedną z nich był kandydat do gry roku na konsolę obecnej generacji – Assassin’s Creed II. Dlaczego warto było się na nich zjawić? Do czynienia mieliśmy z pierwszym takim pokazem w Polsce, a drugim na całym świecie, co samo mówi za siebie. Tym samym stolica Wielkopolski nieoczekiwanie znalazła się w centrum uwagi wielbicieli serii z każdego zakątka globu – wszak ujawniono kilka nowych faktów odnośnie tej produkcji, ale o tym za chwilę. Po wyjściu na scenę Grzegorza Szabli z polskiego oddziału firmy Ubisoft, po krótkim wprowadzeniu, rozpoczęło się omawiane wystąpienie. Zademonstrowany fragment rozgrywki mogliśmy podziwiać już w podczas imprezy Tokyo Game Show 2009, lecz wzbudza on tyle emocji, że grzechem z mojej strony byłoby nie opisanie swoich wrażeń, rzecz jasna pierwszy raz miałem okazję zobaczyć ten tytuł na żywo w akcji.

Pokazano jedną misje, a co ciekawe w jej trakcie panowała noc. Jest to innowacja, w dużej mierze wpływająca na przebieg całej rozgrywki. Ezio - postać, w którą się wcielamy, ukryje się wtedy w ciemnych zakamarkach, ale za to nie wtopi się w tłum ludzi, gdyż o tej porze ulice są opustoszałe. W oczy mocno rzuciło się również zupełnie nowe otoczenie – Wenecja. Już na samym początku zatem uświadczyliśmy sporą dawkę świeżości. Zlecenie owego zadania dostajemy, mniej więcej po ukończeniu 30% gry, w klimatycznej bibliotece, od przywódcy gildii złodziei, chcącego się pozbyć ważniaka o imieniu Emilio Barbario – największego szychę weneckiego przemysłu, który tak naprawdę chce przejąć kontrolę nad całym miastem. Ukrywa się on w zamku, pilnie strzeżonym przez łuczników. Wcześniej już grupa rabusiów próbowała się dostać do pałacu, ale z marnym skutkiem - zostali zdziesiątkowani łukiem przez ochroniarzy na dachu – dlatego jest to nasze posłannictwo. Jako Ezio, gracz jest integralną częścią tego procesu i dokonuje serię ruchów, mających doprowadzić do urzeczywistnienia planu zgładzenia Emilia. W drodze do celu pomagają nam członkowie gildii złodziejskiej. Już na starcie mogliśmy zauważyć kilka nowych umiejętności zabójcy. Wspinanie się po murach czy bieganie po budynkach wygląda identycznie jak w części pierwszej, nasze ruchy wyglądają podobnie, lecz pojawiły się także nowe zagrania – np. tzw. „zabójstwo z krawędzi”. Polega ono na zabiciu czającego się na dachu przeciwnika, wisząc na murze, poprzez efektowne zrzucenie go w dół do wody. Ezio dysponuje również możliwością szybkich zabójstw z powietrza. Jeżeli znajdujemy się wyżej, niż niczego nie spodziewający się oponent, to nic nie stoi na przeszkodzie, aby zeskoczyć prosto na niego, wbijając mu błyskawicznie nóż w gardło, zanim zdąży wezwać swoich towarzyszy. Same starcia koncentrują się bardziej na defensywie niż ofensywie. Biorąc pod uwagę umiejscowienie akcji w Wenecji, bohater siłą rzeczy musi również potrafić pływać – niejednokrotnie skok do wody uratuje nam życie, nawet jeśli zrobimy to z najwyższego budynku. Widać tu pewną dozę niekonsekwencji autorów, gdyż po takim upadku nic nam się nie dzieje, a przeciwnicy padają jak muchy. W czasie wędrówki napotkamy więcej wysokich gmachów. Aby dotrzeć do umieszczonych wyżej punktów, Ezio w trakcie wspinaczki może się wybić, co pozwoli mu uchwycić się z pozoru niedostępnych miejsc, innymi słowy średniowieczne miasto daje nam spore pole do popisu.

Na murach budynków znaleźć możemy także porozwieszane listy gończe Ezio – zdzierając je zmniejszamy poziom zainteresowania nami strażników, a co za tym idzie, rośnie nasza swoboda w poruszaniu się po ulicach. Miasto żyje, ale jest bardziej naszym wrogiem niż przyjacielem, dlatego bezpieczniej będzie przemieszczać się po dachach budynków. Zachowanie mieszkańców jest odwzorowane bardzo realistycznie. Do dyspozycji oddano cały arsenał broni, a ukryte w rękawie ostrza dają graczowi masę sposobów na pozbycie się celu. Po wyczyszczeniu okolicy z wartowników, można wślizgnąć się do rezydencji, w której przebywa Emilio. Wtedy właśnie Ezio po raz pierwszy skorzystał z pomocy członków gildii złodziei – jako, że na podwórzu willi czaiło się jeszcze kilku adwersarzy, Ci odwrócili ich uwagę by Ezio mógł bezpiecznie dostać się do środka, w celu zgładzenia Emilio. W tym momencie dostajemy cały wachlarz sposobów eliminacji nieprzyjaciela. Możemy zaczaić się gdzieś w mrocznym zaułku i poczekać spokojnie, aż zjawi się w odpowiedniej odległości od nas, by móc zadać śmiertelny cios lub pójść na żywioł, co jest raczej mniej skutecznym rozwiązaniem. W prawym, dolnym rogu ekranu znajdziemy małą mapę otoczenia, na której czerwoną kropką zaznaczony jest nasz przemieszczający się, główny cel. W czasie prezentacji Grzegorz chciał zademonstrować publiczności jak wygląda atak z powietrza, chowając się w niewidocznym dla nikogo miejscu – próba jednak nie udała się, a misja zakończyła się krwawą jatką na ziemi. Emilio, po nieudanej próbie ucieczki, miał po chwili wbity sztylet w szyję.