Czymś je zresztą trzeba ubić, co nie? Już prędzej wspomniałem o rozmiarach zabawek, teraz wypada powiedzieć parę rzeczy na temat tego, czym pomachamy. W kontakcie asortyment dość tradycyjny (rzecz jasna nie według naszych standardów) - 3 rodzaje mieczy (w sumie 4, bo 2 dwuręczne, jeden jednorak do pary z tarczą oraz tzw. dual), topory, młoty, a także bardzo popularne na wschodzie lance. Jeżeli chodzi o dystans, to wybór ograniczy się do ciężkości karabinu (a ta zależy od zsumowanej wagi poszczególnych komponentów) lub gigantycznego łuku. Każdy rodzaj osprzętu posiada swoje specjalne cechy (np. wielkie mecze zadają ogromne obrażenia, umożliwiając przy tym bloki), nadając się przez to do różnych zadań podczas walk. Aby nie było za nudno, nie zabraknie także ulepszania statystyk własnego ustrojstwa.



Patrząc przez pryzmat dzisiejszych technologii, grafika nie jest nawet przeciętna, lecz jak na Wii, prezentuje się naprawdę całkiem przyzwoicie. Widać kanciaste tekstury, ale niezłe oświetlenie oraz animacje wszystko nadrabiają. W sumie to nawet nie wiem, czy istnieje druga, tak dobrze wyglądająca gra na tą platformę. Chciałbym, aby świat, zarówno lądowy jak i podmorski, był trochę bardziej szczegółowy, ale to by chyba zabiło biedną konsolę.

Czy warto zatem czekać na najnowszego Monster Hunter’a? Jeżeli ktoś jest hardcore’owym graczem i przypadkiem jego żona/dziewczyna/dziecko posiada pudło od Nintendo, to polecam bez wahania. Oczywiście nie można zapomnieć o braku fobii na Japonię, a wręcz upodobaniu do tych klimatów. Inaczej bez sensu zaopatrywać się w sprzęt dla hack'n'slasha i to bardzo „nie-naszego”.