Wspaniała produkcja, która potrafi grać na emocjach jak żadna inna. Genialnie opowiedziana historia, której siła tkwi w prostocie, bo nie jest to epicka historia o bohaterach ratujących świat, nie jest to nawet opowieść o życiu w post-apokaliptycznym świecie. The Last of Us opowiada o ludziach: o tym kim mogą się stać, gdy przyjdzie im żyć w ekstremalnych warunkach, lecz przede wszystkim jest to historia relacji Joela i Ellie, która kształtuje się na przestrzeni całej gry. Podczas naszej wędrówki przemierzamy świat, który zaraza i przyroda wzięły we władanie, a ludzie kryją się po norach i walczą o coraz to bardziej cenne zasoby. Wschód słońca nad opustoszałym miasteczkiem, tropienie jelenia w zimowej scenerii czy obserwowanie stada żyraf pasących się w zarośniętym mieście to ta piękna strona post-apokalipsy. Ale sporo w tym świecie okrucieństwa, przemocy i zezwierzęcenia co gra świetnie oddaje.

Gameplay The Last of Us jest idealnie wyważony i nic nie wydaje się wciśnięte na siłę. Gra jest zarówno dobrą skradanką, strzelanką, jak i survivalem, gdzie zasoby są na wagę złota. To jedna z tych gier, w których gameplay służy opowiadaniu historii, a otoczka fabularna podbudowuje rozgrywkę. Idealna harmonia i spójność gameplayu oraz opowieści co tylko potęguje fantastyczny klimat produkcji. Crafting jest świetnie przemyślany, możemy tworzyć podstawowe przedmioty, które pomagają w starciach z przeciwnikami czy wręcz przeciwnie: w unikaniu ich. Bardzo ciekawą rzeczą jest fakt, że apteczkę i koktajl Mołotowa tworzymy z tych samych zasobów, więc często natrafiamy na dylemat co nam się bardziej przyda. Gra się nie pauzuje, gdy otwieramy ekwipunek (co zresztą Joel robi naprawdę: kuca i zdejmuje plecak), tworzenie przedmiotów też swoje trwa, tak samo jak korzystanie z apteczki. Joel nie superbohaterem, strzela niepewnie i jest ociężały co wpływa na tempo oraz klimat rozgrywki. Malutką łyżeczką dziegciu są przeciwnicy, którzy zabijają nas gdy tylko się do nas zbliżą, jak np. klikacze, a my w żaden sposób nie możemy się bronić, bo wtedy załącza się filmik w którym giniemy w brutalny sposób. Trzeba się więc mieć na baczności i nie dać się zajść zarażonemu.

Już kilkukrotnie wspomniany klimat podkreśla fantastyczny soundtrack autorstwa Gustavo Santaolalli. Grałem nieśpiesznie i ukończenie całości zajęło mi ok. 22 godzin. The Last of Us to przygoda, do której z pewnością będę powracał na wyższych poziomach trudności czy w NG+. To jedna z tych gier o których nie sposób zapomnieć po pierwszym ukończeniu i do których chce się wracać nie tylko dla przechodzenia gry na wyższych poziomach trudności, ale również dla fabuły i klimatu.