Niezwykle mocną stroną EA Sports UFC 2 jest wyśmienita oprawa audiowizualna, idąca w parze z niewyobrażalnie rozbudowanym systemem animacji zawodników. Dla kogoś takiego, jak moja skromna osoba, oglądająca MMA od wielu lat, to, jak gra prezentuje się w ruchu, jest prawdziwą ucztą dla oka. Na efekt finalny składa się bogaty wachlarz animacji, w tegorocznej edycji jeszcze bardziej rozbudowany niż wcześniej. W każdym ciosie, ekwilibrystycznym kopnięciu, skomplikowanym przejściu w parterze czy w walce na chwyty widać efekty długich sesji motion-capture. Modele zawodników stoją na najwyższym poziomie, a to, jak zachowują się one podczas przyjmowania uderzeń, cechuje wysoka szczegółowość. Równie realistycznie prezentują się wszelkie obrażenia, jak np. zaczerwienienia brzucha po mocnych kopniakach oraz rozcięcia twarzy. Całość została wsparta dobrym udźwiękowieniem, oddającym siłę starć.

Spoiwem systemu animacji oraz aspektów wizualne są jednak drobne smaczki, charakteryzujące poszczególne gwiazdy UFC. Niemal każdy z ponad 250 fajterów (8 kategorii wagowych męskich i 2 kobiece) został wiernie odwzorowany pod względem aparycji. Znaczna większość fajterów, a przynajmniej ci, których miałem okazję już oglądać w prawdziwych pojedynkach, zachowuje się tak, jak ich prawdziwi odpowiednicy. Mam na myśli unikalną pracę nóg, charakterystyczne postury w różnych momentach walki, rozpoznawalny układ rąk oraz wiele innych firmowych gestów. Takie nazwiska, jak Jon Jones, Lyoto Machida, Conor McGregor, Anthony Pettis lub Chris Weidman to tylko kilka z licznych przykładów wzorowego przeniesienia wirtuozów mieszanych sztuk walki do wirtualnego świata. Co do przedstawicielek płci pięknej, również jest bardzo dobrze, chociaż niektóre z pań za pośrednictwem mediów społecznościowych wyrażały ubolewanie w związku ze swoim wyglądem w grze.

Jakby tego było mało, kanadyjski oddział EA Sports zadbał o odpowiednią atmosferę towarzyszącą galom organizacji UFC. Wśród kilkunastu dostępnych aren znaleźć można m.in. słynne Madison Square Garden, MGM Grand czy Saitama Super Arena. Wejścia sportowców są bliźniaczo podobne do prawdziwych, a publika żywo reaguje na wydarzenia rozgrywające się w klatce. W najnowszej edycji przyłożono się także do odwzorowania postaci, potrafiącej nieźle zelektryzować widownię zanim w ogóle rozpocznie się jakikolwiek pojedynek. Jest nią - rzecz jasna - Bruce Buffer, jegomość zapowiadający zawodników. Jego znane kwestie, emocjonujące wygłaszanie nazwisk, zachowanie i mimikę wreszcie dostrzec można w wirtualnym odpowiedniku faceta, występującym w grze. Miałem przyjemność być świadkiem jego występu przed rokiem, na gali UFC w Krakowie, i muszę przyznać, że Elektronicy stanęli na wysokości zadania.

EA Sports UFC 2 to bez dwóch zdań produkcja udana. Przemyślany i intuicyjny system sterowania zapewnia spójną i emocjonującą rozgrywkę, a bogata gama technik na każdej istotnej płaszczyźnie walki daje niespotykaną dotąd kontrolę nad zawodnikami. Wisienką na torcie jest realistyczny system animacji i zatrzęsienie wizualnych smaczków, podkreślających unikalność gwiazd MMA. Mimo drobnych, czasem niezauważalnych mankamentów, gra jest jak najbardziej godna polecenia.