Wszystko to sprawia, iż kampania potrafi bardzo szybko się znudzić, szczególnie jeżeli zdecydujemy się na tryb czasu rzeczywistego. Skoro już przy nim jesteśmy – należy pochwalić sztuczną inteligencję naszych zawodników. Potrafią się oni ustawić za linią przeciwnika i oczekiwać na celne podanie, co niejednokrotnie kończy się efektownym przyłożeniem. Pozostawieni bez kontroli zaczepią rywala i przy odrobinie szczęścia spuszczą mu niezłe manto. Nie należy niestety wykluczać opcji, w której nasi milusińscy sami staną się workiem treningowym. Jak już gdzieś wspomniałem, świat w którym toczy się gra jest brutalny i bezwzględny. Niestety rozeznanie wrogiej drużyny nie jest już tak dobre. Przy ostrym zamieszaniu często zdarza się sytuacja, w której piłka leży blisko rywala. Dodatkowo nie ma on przed sobą żadnych przeszkód, tak więc bieg po zdobycie punktu byłby wyjątkowo łatwy. No właśnie, byłby gdyby nie fakt, iż komputer miast wykorzystać okazję, woli z uśmiechem na ustach walić po głowie kolejnych napotkanych wrogów. Cóż, tryb czasu rzeczywistego jest przyjemny, jednak na dłuższą metę staje się on nużący i potrafi zniechęcić do gry. Dlatego od samego początku polecam tury, które przymuszają do porządnego główkowania. Z pewnością wynik kilku pierwszych potyczek równać się będzie druzgocącej klęsce – wszak gra nie posiada taryfy ulgowej. Jednak po pewnym czasie udało mi się odkryć, iż rozgrywanie wcale nie jest takie trudne. Wystarczy jedynie znać podstawowe zasady i brać je pod uwagę przy wykonywaniu ruchu. Jest to o tyle ważne, iż każda nieudana czynność kończy naszą turę i oddaje pole do manewru przeciwnikowi. Miodność późniejszych walk jest trudna do opisania, szczególnie jeśli bawimy się w trybie multiplayer, a po drugiej stronie kabla siedzi osoba obeznana w temacie. Ustawianie swoich zawodników, obezwładnianie rywali i wykonywanie dokładnych podań sprawia nie lada satysfakcję. Gdy jednak przegrywamy, warto uciec się do mniej legalnych sztuczek, przyzywając na boisko kulę ognia, czy wprowadzając na murawę walec z kolcami, który bez problemów zmiażdży konkurencję! Tak, Blood Bowl jest na tyle szalony, iż pozwala na tego typu zagrywki. Zapewniam, iż jest ich całkiem sporo, a każda wywołuje u grającego wredny uśmieszek.



Wszystko to dzięki znakomitym animacjom towarzyszącym walce. Pomimo tego, iż gra odbywa się w turach, walka wygląda miodnie. Naparzające się po pysku jaszczury, walący z dyńki krasnolud czy robiący użytek z własnych rogów minotaur to tylko wierzchołek góry lodowej. Satysfakcję z młócki wyświetlanej na ekranie doprawia widok dwóch olbrzymów zmagających się ze sobą – jest agresywnie, żwawo, a przede wszystkim naturalnie! Niestety grafika trzyma zaledwie średni poziom. O ile z daleka wszystko wygląda naprawdę ładnie, tak po większym zbliżeniu w oczy rzucają się kanciaste modele postaci. Mam wrażenie, iż wydany ponad pół roku temu Dawn of War 2 prezentował się o wiele lepiej. Przypomnę, iż tam pojedynczych jednostek było nawet 100, tu maksymalnie wyświetlanych jest 30. Sprawy nie poprawiają powtórki, pojawiające się po udanym przyłożeniu – tak naprawdę nie ma tu czego oglądać, ani to widowiskowe, ani zabawne. Pomysł zaczerpnięty z innych sportówek pozbawiony jest sensu, gdyż z pewnością nie jest to gra akcji! Średni wygląd nie przekłada się na długość wczytywania potyczki. Czasami zwykły mecz potrafi ładować się kilka minut! Z powodzeniem można w tym czasie wyjść do kuchni zaparzyć herbatę…

Oprawa dźwiękowa również jest tylko średnia. O ile odgłosy lania się po mordzie brzmią całkiem dobrze, tak ilość utworów muzycznych woła o pomstę do nieba. W grze wykorzystano aż jeden(sic!) kawałek, który choć klimatyczny, bardzo szybko się nudzi. Podczas meczu nie uświadczymy żadnej wpadającej w ucho melodii, jedynie monotonne odgłosy publiczności, których słuchanie przez dłuższy czas wywołuje ból głowy. Cóż, włączenie własnej muzyki jest nieodzowne, jednak gdzieś w tym wszystkim zatraca się klimat produkcji.



Blood Bowl został spolszczony kinowo, co pozwala nam cieszyć się napisami w języku ojczystym. Przyznam, iż przetłumaczenie niektórych zasad mogło nastręczyć pewnych kłopotów, jednak rodzimy wydawca wyszedł z sytuacji obronną ręką. Niestety co jakiś czas system osiągnięć wyświetlany jest w języku angielskim. Sądzę jednak, iż winowajczynią jest beta, której pozostałości buszują jeszcze po moim dysku.

Nowe dziecko programistów z Cyanide Studio z pewnością godne jest polecenia. Wirtualna kopia znanej na całym świecie gry planszowej wiernie trzyma się zasad oraz znakomicie oddaje klimat oryginału. Nie lada gratka dla wszystkich, nie tylko fanów gatunku!