7 listopada 2006 roku był przełomowym dla rynku konsolowego dniem. Wtedy właśnie świat ujrzał produkcję, która miała przypieczętować dominację konsoli Xbox 360, przynosząc twórcom naprawdę konkretnego poziomu zyski. Taki do spełnienia był plan minimum, nikt nie spodziewał się osiągnięcia czegoś nadto. Ogromne było więc zaskoczenie deweloperów, kiedy gra stała się najlepszym sieciowym shooterem, uhonorowano ją licznymi nagrodami („tytuł roku 2006”, „najlepsza konsolowa produkcja”), a krytykom i graczom wręcz brakowało słów do opisania swoich uczuć i wrażeń z rozgrywki. Epic Games postanowił pójść za ciosem i przenieść osławioną już pozycję na komputery osobiste. Choć zatwardziali PeCetowcy cały czas wierzyli, że taki moment nastąpi, nie kryli radości w dniu ogłoszenia rozpoczęcia prac nad konwersją Gears of War - jeśli do tej pory tego nie wiesz, to właśnie o niej mowa. Czy jednak ta radocha na pewno była uzasadniona, a sam "port" zasługuje na tak pochlebne opinie jak pierwowzór? Mam nadzieje, że uda mi się odpowiedzieć na powyższe oraz inne pytania w poniższym tekście.



O Gears of War słyszał z pewnością każdy szanujący się gracz. Jest to gra akcji nastawiona na dynamiczną, pełną niespodzianek i nagłych zwrotów rozgrywkę, przeplataną drobnymi elementami taktycznymi. Głównym mechanizmem napędzającym program jest doskonale przedstawiona fabuła. Marcus Fenix - tytułowy bohater, posądzony o niesubordynacje zostaje wyrzucony ze swojej spec-grupy i trafia wprost do więzienia o zaostrzonym rygorze. Po 4 latach odsiadki w zakładzie karnym, wychodzi na wolność i mimo wewnętrznych rozterek z przeszłości, wraca do akcji, by dotrzeć do zalążka zła, niszczącego naturalną harmonię na planecie zwanej Sera. Wraz z grupką walecznych kompanów poddany zostaje nadludzkim zadaniom, których celem jest wyeliminowanie wrogo nastawionej do ludzkości rasy Locust. Te bezwzględne w swoich poczynaniach poczwary, zwane potocznie szarańczą dążą do tego, aby wszystko co żywe znikło z powierzchni i raczej nikt nie jest w stanie im przeszkodzić w osiągnięciu nikczemnego zamierzenia.

Dzień wyjścia – czyli moment w którym nastąpił atak najeźdźców poprzedziło równie ważne wydarzenie. Otóż na wspomnianej planecie, odkryto cenne złoża energii, co w dużej mierze mogło być powodem agresji oponentów. Jedni twierdzą, że dziwadła są przybyszami z odległej galaktyki, inni natomiast uważają, że cały czas zamieszkiwały one podziemia globu, a obecność ludzi wywołała przebudzenie i chęć walki z oponentem. Tak czy inaczej sytuacja nie jest zbyt łatwa, a Marcus wraz ze swoją grupą stanowi trzon ekipy uderzeniowej!



Podstawową siłą Locust są małe stworki znane pod nazwą Ścierwojady. Nie posiadają one żadnych specjalnych zdolności, czy też broni, a o ich przewadze decyduje ogromna liczebność - ścierwojady atakują głównie w dużych hordach, co skutecznie przeszkadza nam w dalszym pokonywaniu drogi. Na szczęście, jak wspomniałem wróg ten nie jest uzbrojony i możemy sobie z nim w miarę szybko poradzić. Zdecydowanie więcej problemów przysparza Boomer. Wyposażony on został w duży granatnik, z którego jeden strzał może okazać się dla nas biletem do piachu. Na domiar złego, aby go załatwić będziemy musieli się nieźle natrudzić i czego nie da się ukryć stracić wiele magazynków cennej amunicji. Kolejny jest Theron – wyróżnia się on wyższą inteligencją od pozostałych kompanów, sprytem oraz dobrym wyszkoleniem. Jednostka ta posiada przeciętną broń, jednak gdy z ich magazynku wyleci ostatni nabój, są gotowi podnieść spluwę z placu walki i przystąpić do dalszych działań.