A to nie wszystkie atrakcje jakie nam zgotowano. Bo jak mówiłem, część rozgrywki toczyć się będzie w środowisku wodnym. Co tutaj będziemy robić? Ano, różne, fajne rzeczy. Przede wszystkim sobie popływamy (w dół, w górę, tudzież na boki!), postrzelamy do innych nurków bądź maszyn podwodnych, skorzystamy z systemu osłon, a dodatkowo – posłużymy się specjalnym harpunem. Tymże praktycznym narzędziem jesteśmy w stanie przestawiać odległe, normalnie niedostępne przełączniki, a nawet przyciągać do siebie napataczających się adwersarzy, celem ich „ręcznego” wyeliminowania. Nuuuuuda!



Jeszcze kilka słów o naszym bardziej konwencjonalnym wyposażeniu. Otóż tego w gruncie rzeczy jakoś szczególnie dużo nie ma, ale na dobrą sprawę nie robi to różnicy – i tak wśród tych pistoletów, karabinów maszynowych, strzelb, jakiś działek energetycznych, snajperek, itp. nie ma niczego szczególnie ciekawego, więc na dobrą sprawę nie poczujecie w ogóle potrzeby zmiany giwery. W ramach dodatku możecie potraktować swoich przeciwników granatami ręcznymi, a od czasu do czasu zasiąść „za sterem” działka stacjonarnego. Taki zupełny standard, raczej niczego interesującego w tej materii nie ma.

I to właściwie wszystko, co Deep Black ma do zaoferowania. Ewentualnie czasem coś poprzełączamy, posłuchamy jakiś rozmów w radiu i tyle. I nie byłoby w tym jeszcze nic tak koszmarnie złego, gdyby walka z oponentami była w jakikolwiek sposób widowiskowa czy niebanalna, ale tak jednak nie jest. Wszelkie starcia wieją koszmarną monotonią i w mgnieniu oka stają się męczące jak większość polskich komedii. Dosłownie po kilku minutach strzelanin i walk wszystko to stanie się strasznie monotonne i próżne, a wszelka chęć do zabawy spłynie do morza odpływam ściekowymi.

No ale nie wypada być aż tak bezkrytycznie pesymistycznym, bowiem docenić należy faktyczną próbę stworzenia przygody dość długiej. Deep Black podzielone zostało na 5 całkiem różnorodnych aktów, przy czym na przejście każdego z nich powinniście liczyć 2-3 godziny. Ci którzy się więc zaprą i powiedzą sobie „po trupach, ale przejdę!”, będą mogli trochę sobie pograć. Oczywiście to zadanie tylko dla tych najwytrwalszych.



Deep Black: Reloaded nie powala także w kwestiach audiowizualnych, nie można jednak mówić o jakiejś szczególnej tragedii. Grafika wprawdzie nie jest najwyższych lotów, tekstury nie grzeszą jakością, a animacja pozostawia sporo do życzenia, ale na plus trzeba zaliczyć np. fajnie narysowaną wodę i ogólne, nie najgorsze efekty świetlne. Na podobnym poziomie stoi udźwiękowienie, które charakteryzuje się względnie przeciętną muzyką, rozsądnymi efektami dźwiękowymi i trochę sztampowym dubbingiem. Ale i ten aspekt nie wywołuje zbyt dużej rozpaczy i jest do przegryzienia.

Całokształt jednak ciężko zaakceptować i niestety nie sposób uznać Deep Black za produkt warty naszego jakże cennego czasu. Dostajemy zabawkę „poniżej przeciętnej” i nie mogę sobie jakoś wyobrazić, żebyście mogli przysiąść przy niej na dłużej nie dostając jednocześnie gorączki i drgawek. Jest to gra nudna i bezpłciowa, z całą pewnością nie warta 60 PLN jakie życzy sobie IQ Publishing.